Ngayong wala nang trabaho ay kailangan ni Lucille na maghigpit ng sinturon at humanap ng panibagong mapapasukan sa lalong madaling panahon. Subalit katulad ng inaasahan ay masyado siyang abala bilang intern at kakaunti lang ang kaniyang libreng oras kaya naman ay nahihirapan siyang humanap ng trabaho. Sa buong isang linggo ay sinubukan niyang humanap ng mapapasukan sa tuwing siya ay may bakanteng oras ngunit bigo siya. Tuwing makakaramdam ng gutom ay bumibili lang siya ng tinapay pantawid sa kumakalam na sikmura. Malaki na rin ang ipinayat niya dahil sa madalas ay nalilipasan siya ng gutom. Ngayong araw ay kalalabas niya lang galing sa pang gabing duty at muli siyang nagbabalak na humanap ng maaari niyang mapasukan. "Lucille, pinapatawag ka ni Ma'am Gomez," saad ng kaniyang kapwa intern na si Melissa. "Alam mo ba kung bakit?" Kinakabahang tanong ni Lucille. "Hindi eh, sige na may mga kukuhanan pa ako ng dugo. Pumunta ka na lang agad," nagmamadaling paalam nito. Napabuntong hini
Nang makarating sa kwarto ng butihing matanda ay agad na naupo si Lucille sa tabi ng kama nito."Lucille, kumusta ang iyong paghahanda? Nakapag impake ka na ba?" Nakangiting tanong nito sa kaniya.Anong nakahanda? Anong impake?Nagulat si Lucille sa tanong ni Mr. Saavedra at hindi siya kaagad nakasagot.Agad namang napansin ng matanda na tila may hindi tama sa reaksyon ni Lucille."Hindi ba sinabi ni Dylan sa'yo? Pasaway na bata! Sinasabi ko na nga ba at niloloko lang niya ako!"Mangyari pala ay may kaibigan ang matanda na magdiriwang ng kaarawan at dahil hindi siya makakapunta ay inatasan niya ang apong si Dylan na pumunta kasama si Lucille. Hindi niya alam na nagkakaproblema ang mag-asawa kaya ginagawa niya ang mga paraan na alam niya para paglapitin ang mga ito. "Lucille makinig ka, hindi sanay si Dylan na pinakikialaman at pinangungunahan siya. Pero kasal na kayo, wala na kayong magagawa kung hindi pakisamahan ang isa't-isa at mamuhay ng masaya." saad ng Lolo na nag-aalala sa ka
"Bitiwan mo siya," utos ni Dylan kay Jerome. "Opo Kuya."Bagaman mahinahon ang boses ni Dylan ay nakaramdam pa rin ng bahagyang takot si Jerome kaya agad siyang tumalima para sundin ito."Matapos ang mga nangyari ay talagang tulog pa rin siya? Tulog mantika!" Sa isip-isip ni Dylan.Alam ni Dylan na ang kaniyang lolo ang nag-utos kay Lucille na sumama kaya kapag nagsumbong ito sa kaniyang lolo kung paano niya ito tinrato ay siguradong malilintikan siya. Buwisit talaga! Madilim ang mukha niyang tinitigan ang natutulog na si Lucille saka ito binuhat at basta na lang inilapag sa kama. Nang bahagyang malilis ang kaniyang palda ay nakita ni Dylan ang mga pasa at gasgas ni Lucille sa tuhod. "Saan galing ang mga pasa na 'to? Kaya pala siya napasigaw sa sakit kagabi," aniya sa sarili nang lapitan niya ito. Habang nakasandal sa matipunong dibdib ni Dylan ay nakaramdam ng ginhawa si Lucille kaya mas inihilig niya pa ang kaniyang ulo at lalo pang siniksik ang kaniyang sarili. Bahagyang na
Saavedra family? Interesting! Namamanghang tumingin si Mr. Han kay Lucille at Dylan. "Oh? So anong ginagawa mo rito kasama si Dylan?" Itong apo ng kaniyang kaibigan na si Mr. Saavedra ay magaling sa lahat ng bagay maliban na lang sa bagay na parang hindi siya makatao. He is hard to tease and to please. "Ang totoo ho niyan ay pinakiusapan po ako ni lolo na samahan si Dylan dito Mr. Han." "Since you are here for my birthday, do you prepare any gift for me?" nakangiting tanong ng matanda kay Lucille. Nagulat si Dylan sa tanong ni Mr. Han at nag-alala para kay Lucille. Hindi ito nagpakita ng kagalakan sa ibinigay niya paano pa kaya kay Lucille? Tumango si Lucille at ngumti na halos mawala na ang mga mata. "Of course Mr. Han, pinaghandaan ko ito." Mas lalong nagulat si Dylan sa sagot ni Lucille. Pinaghandaan? Talaga ba? Pinisil niya ang kamay ng dalaga. Mukha lang siyang nakangiti pero sa isip niya ay binabalaan niya na ang dalaga. "Huwag kang gagawa ng kalokohan dito!"
"Buhay ang nakataya dito!"Ang oras ay buhay.Kailangan niyang masunod ang golden three minutes para sa rescue. Bawat segundo ay mahalaga dahil kung babagal-bagal siya ay maaaring mapahamak si Mr. Han."Kahit tumawag ka ng doktor ngayon, gaano pa katagal bago siya dumating? Bigyan mo 'ko ng dalawang minuto sisiguraduhin kong magiging maayos si Mr. Han!" Natatarantang saad ni Lucille.Isa, dalawang segundo.Pinagpapawisan na ng malamig si Lucille at kinakabahan."Bilisan mo! Wala ka ng oras para mag-isip!"Sa kritikal na sitwasyon na iyon ay pinili ni Dylan na magtiwala Kay Lucille.Hindi niya maipaliwanag kung bakit pero naniniwala siya rito."Sige," aniya saka binitawan ang kamay ni Lucille.Nakaramdam ng tuwa ang dalaga dahil pinagkatiwalaan siya ni Dylan."Kutsilyo! May kutsilyo sa lamesa!""Okay."Naging tila assistant ni Lucille si Dylan at inabot nito ang kutsilyo sa kaniya."Dylan nababaliw ka na ba?" Bakas ang kaba na tanong ni Alvin sa binata.Hinablot nito ang kuwelyo ni Dyl
"Dylan."Nagulat din si Lucille sa nangyari, nakasandal siya sa matipunong dibdib ni Dylan at halos naririnig na niya ang tibok ng puso nito.Lalo siyang nailang sa pwesto nila."Sorry, puwede mo na kong bitiwan okay lang ako.""Okay? Eh mukha ngang malapit ka nang mahimatay," saad ni Dylan na nakatingin ng malamig sa kaniya.Napangiti si Lucille.Alam niyang maikli ang pasensya at hindi maganda ang tabas ng dila ng binata, pero kahit ganoon ay hindi mapagkakailang napakaguwapo ng lalaking ito."Ayos lang talaga ako, medyo nagugutom lang. Hypoglycemia ganoon, saka nanghihina ang mga tuhod ko.""Kaya nga halika na at kumain!"Ang ospital ay malapit sa paanan ng bundok kaya mahihirapan sila kung babalik pa sila sa Villa. Dahil doon ay humanap na lamang si Dylan ng restaurant sa malapit.Dahil liblib ang lugar ay kakaunti lamang ang tao sa restaurant at ang mga pagkain ay pawang pangkaraniwan lamang.Mababakasan na ng pagkairita ang mukha ni Dylan."Wala namang masarap na pagkain. Sandal
Hindi naman nakaramdam ng lungkot si Lucille, para sa kaniya ay natural lang naman kay Dylan na samahan ang kaniyang nobya. Iyon nga lang, dahil umalis si Dylan at binabaan siya ng telepono, nangangahulugan lamang na wala itong pakialam sa kaniya. Isa lang ang ibig sabihin no'n, babalik siya sa villa ng mag-isa. Paglabas niya ng restaurant ay nagulat siya sa nakita. Ito ang unang beses na nakarating siya sa lugar na iyon at buong byahe naman ay hindi niya napansin ang daan dahil abala siya. Ngayon niya lang nakita na sobrang liblib pala ng lugar at wala man lamang siyang makita na istasyon ng bus o tren. Karaniwan sa mga taong nagpupunta dito ay may dalang sariling sasakyan kaya sa palagay niya ay wala ring Taxi na dadaan. Inilabas niya ang kaniyang telepono at sinubukang kumuha ng sasakyan online pero nadismaya lamang siya dahil walang tumatanggap at iisa lang ang dahilan, iyon ay dahil sobrang layo at liblib ng lugar na kinaroroonan niya. "Sabi ko nga maglalakad na lang ako e
"Bitiwan mo nga ako! Ano ba?" Labis na nasasaktan si Lucille at halos mapaiyak na siya. Sobrang higpit ng pagkakahawak ni Dylan sa kaniyang braso. "Bitawan mo sabi eh!" Pero hindi siya binitawan nito. Mali ito nang iniisip tungkol sa nangyari ngayong gabi. Walang pakialam si Dylan sa tama o mali. Labis siyang nag-alala at na-guilty sa pag-iwan kay Lucille kaya nang makita niya itong nakikipag-usap at nakikipagtawanan sa isang lalaking may magarang sasakyan ay matinding galit ang naramdaman niya. Kumibot-kibot ang labi niya, nais niya sanang humingi ng paumanhin. "Ayaw kitang makausap!" Ngunit ayaw makinig ni Lucille. Matapos siyang iwanan ng binata ay ito pa ang magagalit sa kaniya? Sa anong dahilan? Patuloy siyang nagpumiglas upang makawala kay Dylan. Nang bitawan siya nito ay nahirapan siyang tumayo ng maayos at napaatras ng ilang beses dahilan para lalong sumakit ang kaniyang paa."Ah, aray!" napasigaw siya sa sakit. Nagulat si Dylan sa naging reaksyon ni Lucille. "Ano na
Nasa lugar si Lucille para sa isang advertisement shoot, at dumaan si Dylan para bisitahin ito. Sakto namang may libreng oras si Lucille, kaya niyaya niya itong mamasyal sa mall."Hindi na ako nakapamili ng matagal. Hindi ko alam kung may mga bagong designs na."Alam niyang hindi mahilig sa pamimili ang mga lalaki, kaya malaking bagay na pumayag si Dylan na samahan siya.Binitiwan ni Lucille ang kamay ni Dylan at tumingala rito. "Doon ka na lang muna sa waiting area, maghintay ka sa akin.""Okay."Hindi naman talaga interesado si Dylan, kaya agad siyang pumayag at naupo sa sofa area.Samantala, si Michaela na tahimik na nanonood sa kanila ay napailing. Akala niya interesado si Dyl
Maagang-maaga, nagising si Lucille sa malambot na kama. Hindi niya nakita si Kevin, na kagabi bago siya makatulog ay nakahilig pa sa sofa.Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Kevin.“Gising ka na?”Ngumiti ito at inilapag ang dalang lunch box. “Maghilamos ka na at kumain tayo ng agahan.”“Oh, sige.”Matapos mag-ayos at kumain nang mabilisan, sabay silang bumaba ng hagdan. Naunang pumunta si Kevin para kunin ang sasakyan.Pagdating nila sa labas, huminto si Kevin sa harap ng pintuan.“Kailangan mo pang bumaba. Ako na lang ang aakyat.” Ani Lucille habang kumakaway.“Sige.”Samantala, hindi kalayuan, kasabay na bumababa ng hagdan sina Dylan at ang kanyang mga kasama.Napatingin si Murphy sa kanyang kuya at tinapik si Meren. “Uy, hindi ba si Lucille ‘yun? Buti nga, para pag-isipan niya ang nangyari kagabi!”Nakita rin ito ni Dylan. Nakita niyang may bitbit na bag si Lucille habang patakbong sumakay sa isang Continental.Bagamat hindi niya makita nang malinaw ang nasa loob ng sasakyan,
Hindi nagtagal matapos makatulog si Lucille, napapansin na ang katawan niya ay nakayakap sa sarili at bahagyang kunot ang noo.Ayaw niya itong matakot, kaya dahan-dahang lumuhod si Kevin sa harapan niya, nag-aalangan kung gigisingin ba siya o hindi.Pero mas mabuti sigurong huwag na lang—mas mainam na lang na buhatin siya papunta sa kwarto.Nang makita niya ang post ni Lucille sa Circle of Friends, agad na siyang nagpareserba ng kwarto.Pagkabuhat niya kay Lucille, bigla itong dumilat.Napatigil si Kevin, napalunok nang malakas. Magagalit kaya siya?Ngunit sa halip, narinig niyang paos na binigkas ni Lucille, "Clouds..."Nanlaki ang mata ni Kevin, at parang may kung anong kilig na bumalot sa kanya! Nang magsalita siya, bahagyang nanginginig ang boses niya."Ako 'to, Lucille. Nandito ako.""Hmm."Ipinikit muli ni Lucille ang mata at mapayapang sumandal sa dibdib niya.Maingat siyang binuhat ni Kevin pabalik sa kwarto at marahang inihiga sa kama.Ngunit bigla, dumilat si Lucille. Mating
"Hindi, ikaw nga!"Natigilan si Jerome, kinagat ang ibabang labi, at hinawakan ang braso ni Dylan."West."Pumihikbi si Lucille at umikot ang mata bago tumalikod at umalis. Wala siyang interes, nandito siya para makita silang makipag-usap sa akin.Pagbalik sa sofa hall, naupo siya at kinuha ang isang pirasong chocolate candy mula sa bag niya.Natigilan siya sandali at naalala na ito ang ibinigay sa kanya ni Kevin noong huling beses.Noong gabing iyon, kasama rin ni Kevin ang girlfriend niya...Wala namang kaso kung puno ang candy, pero at least may laman ang tiyan. Binuksan niya ang balot at isinubo ang tsokolate sa bibig niya.Palakas nang palakas ang ulan sa labas, malamig ang hangin sa hall, at mas lumalamig pa habang lumalalim ang gabi.Lumabas sina Dylan at Jerome mula sa restaurant, dumaan sa hall, at nakita si Lucille na nakakulubong sa sulok ng sofa.Biglang nagbago ng direksyon si Dylan at dumiretso papunta kay Lucille.Tulog ito, may hawak pang kalahating pirasong chocolate
Umupo siya sa sofa, binuksan ang kanyang cellphone, at nakita ang post ni Lucille sa kanyang Moments.Noon pa man, sinubukan na niyang i-add si Lucille, pero hindi siya inaccept. Pagkatapos, nang inilipat niya ang libingan ni Cyren, sa wakas ay naidagdag na rin siya.Ito ang unang beses na nag-post si Lucille matapos silang maging magkaibigan sa WeChat.Tumingin si Kevin sa labas ng bintana—may paparating na bagyo ngayong gabi, at mag-isa lang si Lucille sa Piyundu?Kinuha niya ang kanyang coat, cellphone, at susi ng kotse, saka nagmamadaling bumaba."Kevin, saan ka pupunta?"Napahinto siya nang tawagin siya ng kanyang ina, si Melchor.Nilingon niya ito at malamig ang tono ng kanyang boses. "Matanda na ako. Kailangan ko pa bang humingi ng pahintulot kung saan ako pupunta?""Hindi ‘yon ang ibig kong sabihin," sagot ni Melchor, halatang nahihirapan sa sitwasyon. "Gusto ko lang sabihin na masama ang panahon. At saka, mamayang gabi, inimbita ng tatay mo ang ilang mga tito mo para sa hapun
Narinig ni Lucille ang sinabi ni Morris, ngunit hindi na siya nagpaliguy-ligoy pa."Masarap naman sa pakiramdam na may gusto sa'yo," sagot niya na may ngiti. "Pero, Morris, huwag mo nang sayangin ang oras mo sa akin."Diretso at walang paliguy-ligoy.Inimbitahan niya ito rito para lang tanggihan siya.Biglang nalungkot ang mukha ni Morris. "Ba-Bakit?"Hindi madaling ipaliwanag ni Lucille—hindi niya gusto si Morris, at para sa kanya, isa lang itong dumaan sa buhay niya.Ayos lang naman na tanggihan ito, pero hindi naman niya kailangang saktan ang damdamin nito.Samantala, si Dylan na nakatalikod ay napabuntong-hininga ng maluwag. Bahagyang tumaas ang gilid ng kanyang labi. Alam niyang hindi gusto ni Lucille ang lalaking ito!Pero nang marinig niyang muli itong nagsalita, agad siyang nagtuon ng pansin.Matapos mag-isip ng sandali, sinabi ni Lucille, "Dahil... may gusto na akong iba.""Ano?" Hindi makapaniwala si Morris. "Bakit hindi ko pa narinig 'yan? Sino siya? Kaklase natin?"Umiling
Lucille tinakpan ang bibig niya, umiling at iwinasiwas ang kamay. Paano siya magsusuka sa kamay ni Dylan?"Bilisan mo!"Hindi na alam ni Dylan ang gagawin sa sobrang pag-aalala.Hindi siya umiwas, at sa huli, hindi na napigilan ni Lucille. Naisuka niya ang lahat sa kamay ni Dylan, pati ang coat niya ay nadumihan."Pasensya na..."Hingal si Lucille, at ang maliit niyang mukha ay namutla."Ayos lang."Tinanggal lang ni Dylan ang coat niya, binalot ito, at itinapon sa basurahan."Pupunta lang ako sa banyo."Tumayo siya at lumabas.Pagbalik niya, basa ang ilang bahagi ng suot niyang polo. Napansin iyon ni Lucille at mabilis na napansin din na hindi ito ang suot niyang damit kanina.Napangiti siya nang bahagya pero hindi niya maitagong may kaunting panghihinayang."Kumusta pakiramdam mo?"Umupo si Dylan sa harapan niya, ang mababang boses nito ay puno ng pag-aalala."Kanina gutom na ako, pero pagkatapos kong masuka, parang mas lalo pang kumalam ang sikmura ko.""Teka, hindi mo na dapat kai
Mukha nang walang dugo sa mukha si Lucille.Habang pinagmamasdan ito ni Dylan, parang may tumusok sa puso niya. Kinamuhian niya ang sarili. Bakit ba kapag galit siya, kung anu-ano ang lumalabas sa bibig niya?Nagsisisi siya, pero hindi niya alam kung paano mag-sorry."Hindi ko sinasadya 'yon. Ang gusto kong sabihin—"Ngumiti si Lucille nang bahagya at taas-noo siyang tumingin kay Dylan."Tama ka. May 'wild seed' ako sa tiyan. Ang mga kagaya ko, hindi karapat-dapat sa atensyon mo. Kaya wala ka nang dapat ipag-alala tungkol sa akin."Eksaktong dumating ang elevator sa palapag na pupuntahan nila."Lucille!"Agad siyang tumakbo palabas, at iniwan si Dylan na nakalahad ang kamay, hindi man lang siya nagawang hawakan.Sa sobrang inis, bigla niyang sinuntok ang pader ng elevator.Galit. Naiinis. Hindi makahinga sa bigat ng pakiramdam niya.Kinabukasan, nang bumisita si Lucille sa ward ni Dylan, nagmungkahi si Jerome na i-discharge na ito.Bilang doktor, pinayuhan ni Lucille na manatili pa it
"Ha?"Napatingin si Jerome sa dining table na naka-set up. May dalawang set ng mga pinggan, magkaharap."May iba bang kakain?"Hindi naman alam ni Dylan na darating siya, kaya hindi ito para sa kanya.Naramdaman ni Dylan ang hindi maipaliwanag na inis sa kanyang dibdib. Medyo matigas ang tono niya. "Kakain ako kasama si Jerome. Matagal na siyang hindi pumunta.""Oh."Bahagyang lumuwag ang pakiramdam ni Jerome.Halos napaisip siya na baka may ibang babae si Dylan, pero paano mangyayari 'yon? Ang totoo, si Jerome pala ang kasama niya.Umupo siya at hinila ang upuan. "Nakakabagot kumain mag-isa, kaya kakain na lang ako kasama mo, okay lang?"Nakita niyang hindi gumagalaw si Dylan kaya nagsalita siya ulit. "Umupo ka na.""Hmm." Pumayag si Dylan, pero parang may pabigat sa kanyang mga paa.Nang makaupo siya, napansin ni Jerome ang isang painting na nakasandal sa dingding. Hindi ba ito ang painting na binili niya sa art exhibition kanina?Sabi niya, ipapamigay niya ito, pero bakit nandito p