Ako lang ba ito?O sadyang napakaganda ng kalangitan ngayong araw? Alam kong hindi na bago sa paningin ang itsura ng kalangitan ngunit hindi ko akalaing may igaganda pa pala iyon sa aking paningin. Hindi ko akalain na ganito pala iyon kaganda kapag titingnan mo ng matagal. "Uulan kaya? Madilim ang kalangitan ngayon" sabi ni Grey pagkasara ng compartment ng kotse. I pouted while looking at the sky. Anong madilim? Hindi kaya! Kulay bughaw nga sa paningin ko. "Hindi naman siguro. Wala naman naiulat na uulan ngayon" sagot ko at nauna ng pumasok sa loob ng kotse. Luckily, nakalakad ako. I mean, medyo mahapdi pero kaya naman. Pupunta kaming baguio ngayong araw. Napakagandang lugar para icelebrate ang 7th monthsary ano? Gosh! Sobrang lakas ng puso ko sa excitement. Ang dami ng scenario na pumapasok sa isip ko kahit nasa garahe palang kami at hindi pa bumabyahe. Ang daming mga nakakakilig na scenario na alam ko namang paasahin lang ako. Oo nga, niyaya ako pero hindi naman ibig sab
Sa strawberry farm naman ang sunod naman naming next stop. Hindi katulad kanina, mas tahimik na ako ngayon. Ayaw ko talaga masira ang araw na ito kaya medyo nakikiramdam ako sa atmosphere. I simply stretch my arms while driving. Palihim ko ding ginalaw galaw ang aking leeg. Nakakapagod talaga ang mahabang byahe. Masakit na ang katawan ko pero hindi ko ipinahalata. Katulad ng sabi niya, bawal magreklamo. Habang nagdadrive, biglang may malambot na tumama sa akin. Nang tingnan ko iyon, yung neck pillow ko pala. Saktong nagcolor red yung traffic light kaya tumingin ako kay Grey. "I told you that I'll be the one to drive but you refuse." He said without looking at me. Nakadungaw siya sa bintana habang nakacross arms. Napatingin ako sa neck pillow na inihagis niya. Napansin niya pala. Ngumiti ako bago sinuot ang neck pillow sa aking leeg. "I'm fine tsaka hindi naman ako nagrereklamo" "Pero pinapakita mo naman. Nakakairitang tingnan" he blows a loud breath. May lukso ng tuwa ang pu
Alam niyo yung feeling na buhay ka pa pero pakiramdam mo patay ka na? Iyong buong katawan mo namanhid na. Simula sa puso, pakalat na dumadaloy ang sakit sa buo kong katawan. I can't move my body. Para akong naparalisa bigla na kahit ang mata ko ay hindi ko maipikit. Nakikita ko....Kitang kita ko. Kitang kita ko kung paano magningning ang mata ni Grey nang makita ang kaniyang minamahal. Kitang kita ko ang lumbay at pangungulila sa mga mata nila. Kitang kita ko yung mga ngiti na kahit kailan ay hindi niya naipakita sa akin. At habang pinagmasdan iyon, unti-unti naman akong dinudurog. The pain inside of me is too much to carry but yet....I can't cry. I just stood there watching them to be reunited again. Hindi ko alam kung dapat ko bang pasalamatan si Vanessa dahil nakiramdam siya. Mabilis na nalusaw ang ngiti niya nang mapatingin sa akin. "I think you should talk first...but not here.." binuksan niya ang pinto ng kaniyang hotel room. "Talk inside, I'll just...go down" Nagpapa
After 6 years...."Goodmorning day po ma'am Cathy!" Bati ng mga employee sa akin pagkadumadaan ako. I only nod and smile sweetly at them. Everyone is busy today. Extra energy ang kailangan ngayon. Summer na naman, paniguradong full book na naman kami ng buong buwan. Maraming mga naguunahang kumuha ng slot sa pagrereserve ng stay dito sa aming resort. Well....our beach resort is one of the famous beach resort here in palawan."Loren" tawag ko sa manager ng resort. Kaagad naman siyang lumapit. "Bakit po ma'am?" "Make sure to check everything okay? Make sure all of the guest will be accomodated and provide their needs. Make sure na mapasagutan ang survey form para makita natin kung ano yung mga kailangan iimprove sa service natin. Maaasahan ba kita don?" Itinaas ko ang kilay hindi para magtaray, para lang magremind. "Yes ma'am. I'll make sure to make everything okay." "Thank you"Loren excuse herself to continue her work at pinagpatuloy ko naman ang paglilibot sa resort. Sinong h
"Mommy si Clyde tinago iyong isa kong bracelet!" "I'm not! Bakit mo ako pinagbibintangan?" Talaga sinusubok ako ng panginoon. Umagang umaga nagaaway ang mga anak ko. Hindi pa nakatulong na wala si Mila ngayong araw. Ngayon pa naman ang araw ng kasal ni Hannah. Naayusan ko na sila, ako na lang ang hindi. Kasalukuyan akong nagbibihis nang marinig ko na naman ang sigawan sa labas. They are fighting again. I wish that they are not like that in Hannah's wedding. I can only hope. My kids didn't choose a place to bicker. Hindi ko na naappreciate pa sa life size mirror ang aking suot na halter flowy dress. Lumabas na ako ng closet para harapin ang mga anak kong nag-aaway. "What's happening here? Why are you fighting again?" Bumuntong hininga ako. Minsan ang cute tingnan pero sa ganitong araw na busy at maraming ginagawa, nakakapanginit talaga ng ulo. Ang aking babaeng anak na umiiyak na naman kaya nalusaw ang make up sa mukha ay tinuro ang kaniyang kapatid na walang pakielam at naglal
This is suppose to be a good day but everything ruined because of Grey. Humihinga ako ng malalim para magpakalma. Galit ako ngayon. My hands want to slap him hard. Nagsisisi ako na hindi ko kanina ginawa iyon. I still don't know why he's here. Hindi naman siya dadalo pero bakit naandito? Alam ba ito nina Andrew? Pero wala namang makakapasok kung walang invitation. So if he's here, why he's not attending? Bakit wala siya ngayon sa venue? Anong intensyon niya? The organizer called us to fall in line. Inilagay kami kung pangilan kami sa pila. Pinagsawalang bahala ko muna ang nangyari kanina dahil nagsimula na. Good thing that he's not here. Nagsimula ng magpatutog ang nahire na banda ng love song. Perfect by Ed SheeranI found a love for meOh darling, just dive right in and follow my leadWell, I found a girl, beautiful and sweetOh, I never knew you were the someone waiting for meNagsimula ng maglakad ang mga abay sa kasal, ang best man, bridesmaid, flower girl, ring bearer at
Grey's POV...."Kukunin kitang bestman bud" Napatigil ako sa pagtitipa sa laptop ko sa sinabi ni Andrew. Umangat ang tingin ko sa kaniya. "She will be there right?" medyo mahina ang aking pagkakabigkas. He nodded. "Ofcourse, she's Hannah's bridesmaid."Sandali akong napatahimik. May malakas na kabog ang aking puso. Kapag umattend ako sa kasal ni Andrew, makikita ko siya ulit. I was about to say yes but my mind stop me from doing it. "Just give it to John. I'm busy" pagtanggi ko. "You sure?" paninigurado pa ni Andrew. Tanging pagtango lang ang aking naisagot. Hindi ko kayang magpakita sa kaniya. Hindi kakayanin ng guilt ko. Hindi ko kayang kapalan ang mukha ko. Wala akong karapatan para magpakita sa kaniya muli sa dami ng nagawa ko.Anim na taon na noong huli ko siyang makita dahil sa napakalaki kong pagkakamali. Dahil sa pagiging tanga ko, nawala siya sa akin. Habang hinihintay ang annulment , nagsama kami ni Vanessa. Noong una ay masaya kami pero pagdaan ng mga araw, lagi na
CATHY'S POV..."I know that I'm an asshole but please....let me meet my children"Kumurap ako ng ilang beses habang nakatitig kay Grey. "W-what?" Nauutal kong tanong. "I want to meet them,...our children" Bumaba ang tingin ko sa kamay kong sakop ng kaniyang dalawang kamay. Mabilis naman siyang natauhan at kaagad na binitawan ang kamay ko. Nagtataka akong tumingin sa kaniya bago hinaplos ang kamay kong hinawakan niya. "I thought you want to meet them? Wala kang plano diba?" I tried to hide the sarcastic tone in my voice but I can't help to sound like that. Totoo naman eh. Sabi niya wala siyang plano magpakilala tapos bigla siyang manggugulat ng ganito sa harapan ko? Hindi siya agad nakapagsalita. Napalunok siya at ilang beses umawang ang bibig na parang may gustong sabihin pero hindi tinutuloy. "Mamaya na lang tayo mag-usap." Hindi ko na siya hinintay pa magsalita , bumalik na ako sa pwesto ko dahil hindi pa tapos ang programa. We can settle things later. Bumalik na rin siya