Misha’s POVNung umaga, nagising ako na nakayakap at nakadantay ako sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang naging ganito. Hindi naman ako malikot matulog. Ganito pala ang pakiramdam kapag gigising ka na may katabing sobrang guwapo at sobrang yummy na lalaki. Napangiti agad ako kasi ang sarap talagang katabi nitong taong ‘to.Pero, teka, ano itong matigas na bagay na nakadikit sa binti ko?Tinanggal ko ang kumot at saka tinignan kung ano ‘yon. Nalaglag ang panga ko nang makita kong titë niya pala ‘yon na naninigas. Totoo talagang matigas ang titë ng mga lalaki kapag umaga.Para naman akong baliw na dahan-dahan ay kinapa ko ‘yon. Mukha naman kasing hindi siya mababaw matulog.Putcha, ang tigas. Parang bato. Parang bakal. Nakakatuwa naman.“Hey, ang aga mo namang manghipo,” bigla niyang sabi kaya bigla rin akong nagtulug-tulugan. “Huli ka na, huwag ka nang magtulug-tulugan diyan,” sabi pa niya.Pagdilat ng mga mata ko, mas lalo akong nabigla nang makita kong nakalabas na sa pa
Misha’s POVDumaan kami ni Everett sa isang flower shop. Flower shop na ang ganda-ganda. Dito ata talaga bumibili ng mga bulaklak ang mga mayayaman. Ngayon lang ako nakapunta sa ganito. Bumili siya ng bulaklak na dadalhin namin sa puntod ng mga magulang niya. Pagkatapos, bumili na rin kami ng kandila at merienda na kakainin namin doon. Bumili siya ng pizza at milktea.“Ayos na ba sa ‘yo ang pizza na ‘to o gusto mo pa ng ibang pagkain?” tanong niya.Pagdating sa sementeryo, agad niyang pinuwesto ang bulaklak sa gitna ng lapida ng mama at papa niya. Pagkatapos ay saka na rin siya nagtulos ng kandila. Pati kandila, yayamanin. Nung inapuyan niya kasi ito, mabango ‘yung nilalabas na usok doon. Kanina, nagulat nga ako kasi kandila lang ‘yun pero libo-libo ang presyo. Nakakaloka talaga gumastos ang mga ganitong mayayaman na tao.“Mama, Papa, nandito na ulit ako. Sinama ko na rin itong si Misha, siya ‘yung inaanak ko,” sabi ni Everett kaya natawa ako. “Papa, siya na po ‘yung babaeng naging in
Misha’s POVNahihiya ako. Daang libo na naman ang nagastos ni Everett dahil sa dami nang pinamili niya sa akin ngayong araw. Tapos, kumain pa kami sa isang fine dining restuarant ngayon. Kapag kasama ko si Yummy Ninong, napapagtanto ko na, hindi pa pala ako mayaman nung kasagsagan na mapera pa ang mga parents ko. Kasi, kahit pa sabihing milyonaryo na kami noon, never ko pang nata-try itong mga pinupuntahan namin ni Everett. Nakakatuwa kasi parang girlfriend na ako ni Everett kung ipamili niya ako at kung isama sa mga date-date na ‘to. Mas lalo ko na rin tuloy gustong mabuntis. Na para bang kapag nabuntis na ako, alam kong safe na ako sa kaniya. Na kapag nagkaanak na kami, sisiguraduhin kong hindi na siya makakawala sa akin.“Ano nga palang event ‘yung tinutukoy mong pupuntahan natin?” tanong ko sa kaniya. Iyon talaga ‘yung tanong na gusto kong itanong sa kaniya kanina pa. Nakalimutan ko lang.“Birthday ko,” sagot niya na kinagulat ko tuloy.“H-ha, birthday mo? Kelan, bakit hindi mo si
Misha’s POV Lumuwas si papa sa Manila, si mama naman ay biglang nagkasakit. Nakiusap si mama sa akin na ako muna ang pumunta sa farm ngayong araw para magpa-harvest ng mga dragon fruit sa mga tauhan namin doon. Marami raw kasi silang pa-order at need nitong ma-deliver bukas. Kailangang-kailangan ko raw pumunta sa farm para tignan ang mga trabaho ng staff namin doon. Minsan daw kasi ay kapag nagha-harvest sila at wala sina mama at papa, kadalasan ay nagiging hati ang kita. Ang iba ay inuuwi ng mga staff sa kani-kanilang bahay ang mga ani para magbenta ng pang-sarili nila. Ang nangyayari, nalulugi sina mama at papa. Sa panahon ngayon, kahit singko mang duling ay mahalaga na sa kanila kaya kailangan daw maging matalino sa lahat ng oras.Pagdating ko sa farm namin, sakto, papasok na rin sa loob ‘yung mga staff naming lalaki na mamimitas ng mga dragon fruit.“Good morning, Miss Misha!” sabay-sabay nilang bati sa akin. Ngumiti naman ako. Kahit ang totoo, hindi ko ginagawa sa kanila ‘to d
Everett’s POVHabang tahimik akong nagkakape sa sala ng manisyon ko, biglang dumating si Tito Gerald, kasama ang asawa niyang si Tita Maloi. Pagkakita ko palang sa mga mukha niya, alam kong gulo na agad ang mangyayari.“Why didn’t you even tell me that you were preparing for your birthday party?” he asked with an angry voice. Na akala mo ay parang totoo kong ama. It seems he forgot that he’s just my uncle.Binaba ko ang tasa sa lamesa habang kalmado akong tumayo para harapin siya.“Am I still a child that I need to ask for your permission? I’m old enough, I don’t need to inform you. Besides, do you really need to know about my preparations for a birthday party? Why, is the money I’ll spend coming from you? Hindi naman ‘di ba? Saka, ano bang magiging papel mo at need mo pang malaman ang tungkol doon?”Tumawa si Tita Maloi. Nagulat na lang ako nang lapitan niya ako para sampalin. “Bastos, nagtatanong lang naman ang tito mo, kung ano-ano agad ang sinabi mo!” sigaw niya sa akin kaya napan
Misha’s POVNag-usap kami ni Conrad dito sa tapat ng kubo ng office room nila mama at papa. Titig na titig ako sa mukha niya habang nag-uusap kami. Ang guwapo na niya. Ibang-iban sa uhuging Conrad na nakakalaro ko dati. Napakatikas ng tindig niya, malapad ang dibdib at balikat.Hindi rin siya makapaniwala na ako na raw ‘yung makulit at iyakin na si Misha nung bata pa kami. Natuwa pa ako nang sabihin niyang napakaganda ko na ngayon. Para siyang tanga. Nakakainis. Ang mga lalaki talaga, sanay na sanay mambola. Pero, hindi ko rin naman siya masisi kasi alam ko namang nagsasabi siya ng totoo. Hindi ko rin alam kung bakit panay ang hawi ko ng buhok para isabit sa likod ng tenga ko.“Anong naging work mo sa ibang bansa, Conrad?” tanong ko na sa kaniya kasi marami rin akong gustong marinig about sa update sa buhay niya.“Chef na ako sa isang restuarant sa Paris. May isang taon akong bakasyon dito sa Pilipinas, hindi rin naman nila ako mapakawalan kasi isa ako sa magaling na chef doon. Mataga
Misha’s POVHindi ko na tuloy matitikman ang niluto ni Conrad. Biglang dumating si papa dito sa farm, pinauwi na niya ako dahil papunta raw si Everett sa bahay namin. Ni hindi manlang ako nakapagpaalam kay Conrad. Minadali na akong umuwi ni papa. Siya na lang daw ang bahalang magsabi kay Conrad tungkol sa pag-uwi ko.Ang pinagtataka ko, bakit hindi pa siya ang nagsabi sa akin, bakit si Papa pa ang kailangan niyang kausapin?Pagdating ko sa bahay, nakita kong naka-park na doon ang magarang sasakyan niya kaya mukhang nandoon na nga siya sa loob ng bahay namin. Dali-dali akong nag-park ng sasakyan ko at saka pumasok sa loob.Nadatnan ko siyang nakaupo sa sofa, nakakunot ang noo at tila wala talaga sa mood.“Everett?” tawag ko na sa kaniya habang parang natatakot ang mukha ko.Tinignan niya ako. Parang nag-aapoy ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. Tumayo siya at saka lumapit sa akin. “Simula ngayon, hindi ka na basta-basta magpo-post ng ibang lalaki sa social media account mo. Na
Misha’s POVHindi alam ni Yummy Ninong na nakikita ko ang galaw niya sa cellphone ko. Pinapanuod ko siya ngayon sa CCTV. Namangha ako sa kung paano siya maghiwa ng mga karne. Parang bihasa siya sa pagluluto. May marinate-marinate pa siyang ginagawa. Habang nagbababad siya ng mga karne, naghiwa na muna siya ng mga sibuyas, bawang at mga gulay. Wala pa rin akong idea kung anong lulutuin niya.Naisip ko, kung mapapangasawa ko siya, ganito ang makikita kong eksena niya palagi sa kusina. ‘Yung tipong may masarap na nga akong asawa, mayaman, masarap pang magluto.Habang busy ako sa panunuod sa kaniya, nakatanggap ako ng message kay Conrad.“On the way na diyan sa inyo ang niluto kong afritadang manok. Sana magustuhan mo.”Pagkabasa ko sa message niya, sakto, may rider nang bumubusina sa labas ng bahay namin. Dali-dali tuloy akong tumayo at lumabas.“For Miss Misha Merdz po,” sabi ng lalaking rider.“Kay Conrad ba ‘yan galing?” tanong ko naman.Tumango siya at saka inabot sa akin ang malakin
Ada POVNapakunot ang noo ko nang makita kong dumating si Raya sa mansiyon na tila stress na stress. Nakasakay siya sa taxi na pinapasok pa niya hanggang dito sa garden ng mansiyon namin.Dali-dali siyang bumaba ng sasakyan at mabilis niyang kinuha si Miro, ni hindi man lang ako kinausap o nginitian.“Raya, anong nangyayari?” tanong ko habang lumalapit sa kanila. Pero hindi man lang siya sumagot. Dali-dali niyang pinaupo si Miro sa loob ng sasakyan at agad na sumakay. Bago pa ako makalapit nang husto, pinaandar na nung driver ang kotse at saka umalis.“Hey, Raya! Anong nangyayari?!” pati si Ate Everisha ay napasigaw na rin pero walang nangyari, tuloy lang sa pag-alis si Raya kasama si Miro.Napatingin ako kay Ate Everisha, na halatang naguguluhan din sa nangyari. “Ano kayang problema nun? Bakit parang nagmamadali?”Umiling ako. “Wala akong idea. Baka may emergency.”Hindi na namin pinag-isipan nang husto ang nangyari at imbes ay inaya na lang ako ni Ate Everisha na mag-swimming kasama
Mishon POVKahit ramdam ko pa ang bigat ng katawan ko mula sa ilang oras ng pagbabantay, hindi na ako nagdalawang-isip na gumawa ng eksena para hindi matuloy ang binabalak ng lalaking iyon kay Raya.Kailangan na naming kumilos. Tumango sa akin si Marco, tanda ng pagsang-ayon niya sa akin. Hindi na namin hahayaan pang may mangyari kay Raya sa loob ng kuwartong iyon.Hindi magandang isipin na magpapakasasa ang dalawang pangit ng lalaking iyon sa katawan ni Raya. Kawawa lang si Raya sa kanila."Tara na," bulong ko sabay hawak sa door handle.Nang buksan ko ang pinto, agad kaming sumugod ni Marco. Mabilis na sinigurado ni Marco na ma-lock ang pinto sa loob, kaya wala nang makakatakas. Agad naming narinig ang nagulat na mga boses mula sa loob."Who the hell are you?!" sabay na sigaw ng dalawang lalaking kasama ni Raya.Nakatayo sila malapit sa kama, halatang hindi inaasahan ang biglang pagpasok namin. Si Raya naman, nanlaki ang mata sa pagkabigla. Bigla niyang binalik ang suot niyang bra n
Mishon POVSa loob ng lumang kotse, tahimik lang kaming nagmamasid nila Marco at Edric. Hindi ko pa rin lubos maisip na umabot kami sa ganitong sitwasyon, na kailangang mag-spy sa mama ng panganay kong anak na si Miro.Pagkatapos kong nalaman ang tungkol kay Raya, wala kaming ibang magagawa kundi alamin ang totoo. Ayokong ipagsapalaran ang kaligtasan ni Miro.At sa oras na malaman ko na delikado ang trabahong mayroon siya, gagawa ako ng paraan para hindi na mapunta sa kaniya si Miro. Ayokong pati ang bata ay madamay."We can't let Ada know about this," sabi ko habang pinapanood ang bahay ni Raya mula sa windshield. "She doesn't need this kind of stress right now."Marco nodded. "I agree. Kaya mainam nang sinabi mo sa kaniya kanina na sa grape farm mo tayo pupunta."Hindi nagtagal, isang puting van ang huminto sa tapat ng bahay ni Raya. Ilang segundo lang, lumabas siya ng bahay na may dalang maliit na bag. Pero ang mas nakatawag ng pansin ko ay ang itsura niya, hindi na mahaba at kulot
Mishon POVMasakit ang ulo ko nang magising ako kinaumagahan, marahil dahil sa alak na nainom ko kagabi sa engagement party namin ni Ada. Pero kahit may hangover, pinilit kong bumangon ng maaga dahil pinangako ko sa kanya na sabay-sabay kaming mag-aalmusal kasama ang buong pamilya namin.Habang bumababa ako sa hagdan, naamoy ko agad ang halimuyak ng lutong bahay na pagkain. Napangiti ako. Iba talaga ang pakiramdam ng nasa Pilipinas, lalo na kapag may ganitong pagsasama-sama.Pagdating ko sa dining area, halos mapuno ang napakalaking lamesa. Naroon ang mga magulang ko, pati na rin ang mga magulang ni Ada. Nasa magkabilang gilid sina Everisha, Czedrick, Czeverick at Edric. Naroon din sina Marco, Verena, at Yanna. Syempre, hindi mawawala si Miro, na nakaupo sa tabi ni Ada habang naglalaro ng kutsara.“Good morning, everyone!” bati ko sa kanila.“Good morning, Mishon!” sagot naman ni Mama habang iniaabot sa akin ang isang tasa ng mainit na kape.“I see we’re having a Filipino breakfast to
Ada POVSa loob ng mansiyon, habang patuloy ang kasiyahan sa labas, nakaupo ako sa sala kasama sina Raya, Miro, at Everisha.Naiingayan ay naliliyo na ako sa labas sa dami ng taong lumalapit at nagpapa-picture sa akin kaya inaya na ako ni Everisha na pumasok dito sa loob. Nagsabi na rin siya na huwag nang magpapasok ng fans kasi talagang pagod na ako.Mula rito sa loob, dinig namin na kumakanta sa stage ang asawa ni Everisha na si Czedric. Nagsisigawan ang lahat kasi ang dami talagang fans ni Czedric. Tiyak na kasama sa nagsisigawan sina Yanna at Verena na nakiki-party doon.Si Miro ay nakaupo sa tabi ko, nakasandal ng bahagya sa akin. Cute na cute talaga siya at ramdam kong gusto rin niya ako. Isang bagay na hindi ko inasahan, pero ikinatutuwa ko.Si Raya naman ay tahimik lang, nakangiti habang pinagmamasdan kami. Dito ko napagtanto na mabait siya at hindi siya magiging problema sa amin ni Mishon."So, Ada," biglang tanong ni Everisha habang seryosong nakatingin sa akin. "If you give
Ada POVPagkapasok namin sa loob ng mansiyon, halos hindi pa ako makapaniwala sa nangyayari ay hinila na ako ng isa sa mga staff papunta sa isang malaking makeup room kung saan naghihintay na ang glam team na mag-aayos sa akin. Napanganga ako sa dami ng taong nandoon, bawat isa abala sa kani-kanilang gawain. May mga nag-aayos ng gown, may naghahanda ng makeup at hair tools, at may ilang naghihintay lang ng cue para simulang bihisan ako. Halatang lahat ay planado at organisado. Now, gets ko na kung bakit kahapon, panay ang hawak ni Mishon sa phone niya at sa tuwing may tatawagan siya sa phone ay lumalayo siya sa akin.“Miss Ada, let’s make you even more beautiful,” bungad ng lead makeup artist na si Camille habang sinisimulan niyang ayusin ang aking buhok.Bago pa man ako makapagsalita, biglang bumukas ang pinto at pumasok si Mishon, may dalang tray ng pagkain. Napakunot ang noo ko. Siya mismo ang nagdala ng pagkain ko? Hindi ba dapat busy siya sa labas? Pero nang makita ko ang ekspres
Ada POVLunes ngayon, pero day off daw ni Mishon. Nagtaka ako dahil hindi naman siya basta-basta nagpapahinga mula sa trabaho, lalo na’t hindi naman ito weekend. Napaisip ako, baka gusto niya lang akong makasama ngayong araw. Ayos lang sa akin. Masaya ako dahil gusto ko rin naman iyon.Pero may isang bagay na hindi ko maipaliwanag. May mga maleta siyang nakagayak sa tabi ng pinto. Hindi lang isa, kundi marami. At kung tama ang hinala ko, gamit namin ang nasa loob ng mga iyon.“Mishon, what’s with the luggage?” tanong ko habang nakapamewang sa harap niya.He chuckled and gave me that mysterious smirk of his. “I just thought we could take a five-day vacation. Just the two of us.”Napatitig ako sa kanya. Bakasyon? Biglaan? Hindi man lang niya ako tinanong kung may gusto akong dalhin o ayusin muna bago umalis? Napabuntong-hininga na lang tuloy ako nang sabihin niyang ayos na, naka-ready na ang lahat ng need niya, napa-ready na niya sa mga kasambahay namin dito sa manisyon.“Saan tayo pupu
Mishon POVMaghapon akong abala sa trabaho, isang bagay na matagal ko nang nakasanayan, pero iba ang pagod ngayong araw.Sa umaga, ginugugol ko ang oras ko sa wine company ko, sinu-sure ko na maayos ang takbo ng negosyo. Ang bawat bote ng alak ay may kasaysayan, may prosesong kailangang pagdaanan at bawat detalye ay dapat perpekto. Habang nakatayo ako sa gitna ng vineyard, tinitingnan ang mga taniman ng ubas na inaasahang anihin sa susunod na linggo, habang ka-videocall ko naman ang isa sa mga care taker ng farm ko sa Bulacan. Ganito ako sa umaga, kapag walang masyadong ginagawa, kinakausap ko ang mga iba’t ibang tauhan ko na nag-aalaga sa mga grapes farm ko sa Pilipinas. Sa Bulacan, La union, Batangas at Bataan. At mabuti na lang at maayos ang lahat, wala namang problema kasi magagaling ang mga farmer ko.Pagkatapos kong magsiguro na wala na akong kailangang atupagin sa farm at company, bumalik ako sa manisyon kasi may usapan kami ngayon ni Ada. Today kasi mag-start ang pagtuturo ko
Ada POVMula sa pagkakaupo sa gilid ng kama, hinilot ko ang sentido ko habang unti-unting bumabalik ang ulirat ko.Pakiramdam ko ay parang naubusan ako ng lakas, at sa bawat paghinga ko, ramdam ko ang bigat sa aking dibdib.Doon ko lang napansin na nasa paligid ko sila, nakita ko ang tatlong nag-aalalang mukha sa akin—sina Mishon, Verena at si Yanna.Pero, teka, ano nga bang nangyari?"Ada, what happened? Are you okay?" Tanong ni Mishon habang ang boses niya ay halatang nag-aalala sa akin. Gulo-gulo pa ang buhok niya na tila kanina pa siya pakamot-kamot sa ulo niya.Huminga ako ng malalim bago sumagot. Doon ko lang naalala ang nangyari. Buwisit talaga ng Taris iyon."I went grocery shopping... then Taris saw me. She called my name, and suddenly, there were too many people... I couldn’t breathe... and then, I passed out."Mabilis na lumamlam ang ekspresyon ni Mishon. Alam ko kung gaano niya kinaiinisan si Taris at ngayong ginawa na naman nito ang panggugulo sa akin, siguradong hindi ni