ALIYA'S POV
"To my office. Now," diing wika niya habang nakatingin sa akin. Sakto naman ang pagdating ni Jacobe kaya medyo nabawasan ang kaba ko.Sinenyasan ako ni Jacobe na sumunod na kaya nagsimula na akong maglakad. Si Jacobe ay nakasunod lang din sa akin. Bawat sampung hakbang ay lumilingon ako sa kaniya. Pinapaalala niya sa akin na huwag mabahala kaya sa harap na ulit ang tingin ko.Pumasok kami sa isang silid na siyang opisina ni sungit. Malaki ang opisina niya. Sobrang linis at organisado. Umupo ito at sinenyasan niya akong umupo sa upuang kaharap ng kaniyang mesa. Tahimik na naupo ako habang si Jacobe ay nakatayo lang. Sinulyapan ko si Jacobe pero nagulat ako nang magsalita si sungit."Sino ang nag-utos sa iyo na manguha ng mga bulaklak sa hardin?" madiin ang boses na tanong niya. Nilingon ko si Jacobe at nagsalita ito. Hindi ko alam ang gagawin dahil sa kaba."Gusto niya pong mamitas ng mga bulaklak kaya sinabi ko po sa kaniya na puwede," sagot ni Jacobe. Seryoso lang ang mukha nito. Ni walang bahid ng takot at kaba."I'm not talking to you, Jacobe. I am talking to this lady in front of me," seryosong sambit niya. Sabi ko nga ako ang sasagot."Kayganda kasi ng mga bulaklak lalong-lalo na ng mga puting rosas kaya gusto kong mamitas. Tapos, dumating si Jacobe at sinabi ko ang tungkol dito. Sinabi ni Jacobe na ako ang kauna-unahang pipitas kaya hindi niya alam kung puwede ba o hindi. Sabi niya na siya na ang bahala sakaling hindi pala puwede at magalit ka," paliwanag ko."Hindi kayo sigurado kung puwede o hindi. Doon pa lang ay mali na kayo," sambit niya.Parang gusto kong umiyak dahil hindi ko alam ang gagawin ko. Mukhang mapapalayas ako nang wala sa oras neto ah. Unang araw pa lang ay galit na siya sa akin kaya alam kong mapapalayas na ako maya-maya lang. Pero bago mapalayas ay sisiguraduhin kong malilinis ang konsensiya namin ni Jacobe."Gusto ko lang naman kasing mamitas at ilagay ang mga ito sa flower vase. Masama ba 'yon? Gusto ko lang naman kasing ilagay iyon sa kuwartong tinutulugan ko," wika ko. "Alam kong mali ako kaya humihingi na ako ngayon ng paumanhin sa 'yo. Si Jacobe walang kasalanan 'yan kaya ako lang ang palayasin mo.""Jacobe," tawag niya rito.Nilingon ko si Jacobe at unti-unti itong lumalayo sa amin. Saglit lang. Iiwan niya ako rito? Paano na lang kung may gawing masama ang lalaking ito sa akin? Makakaya ko ba? Ay! Parang ang OA ko. Wala pa nga eh.Nang makalabas si Jacobe ay sumandal ito sa upuan niya at humalukipkip. Hindi ito nagsalita bagkus ay tinitigan lang ako. Medyo nakaramdam naman ako ng pagkailang dahil sa mga titig niya. Ni hindi ko siya matingnan sa kaniyang mga mata."You'll stay here for a while," aniya na ikinalingon ko. Naging malumanay naman ang tono ng kaniyang boses."A-Ano?" gulat na sambit ko."Gusto mo bang itagalog ko nang maintindihan mo?" tanong niya."Luh! Naintindihan ko kaya. Nang-iinsulto ka ba?" inis na wika ko."No. Akala ko kasi ay hindi mo naintindihan.""Ano'ng akala nito sa 'kin? Excuse me," bulong ko. "Ibig kong sabihin kasi ay kung bakit ako mananatili muna rito? Gusto ko lang malinawan," saad ko nang maintindihan niya.Mukhang siya pa nga itong hindi nakaintindi eh."For your own good. Pero kung gusto mong malagay ulit sa peligro, feel free to go. Walang pipigil sa 'yo," tugon niya.May posibilidad kayang mangtrip na naman ang matandang 'yon at kunin na naman ako ulit? O 'di kaya ay may iba pang kalaban ang sungit na ito na maaaring kumuha sa akin? Ano ba kasing klaseng mga tao itong nakakasama ko ngayon? Mukhang maraming kalaban itong si sungit. Pati inosenteng katulad ko ay nadadamay.Pero, pabor naman kahit papaano sa akin ang ganito. Wala akong matutuluyan ngayon kaya mas mabuting dito na muna ako at nang may matuluyan muna. Sakaling humupa na ang away nila, na halata naman, at hindi na ako madamay ay puwede naman na akong umalis dito.Kahit pala sa malas na taong katulad ko ay may natitira pa rin pa lang suwerte. Ang gandang timing. Hindi ko alam kung malas ba ako o suwerte nang kunin ako ng mga alagad ng matandang 'yon. Pero dahil sa kanila ay may matutuluyan ako sa ngayon."Sige, dito na muna ako," pagsang-ayon ko. "Kung sa kaligtasan ko rin naman ay payag na akong manatili muna rito," nakangiting sambit ko."Okay. If that's what you want. Feel at home while staying here but please, stick with our rules kung ayaw mong mapalayas dito," paalala niya."Anong rules ba 'yan at nang malaman ko?" tanong ko sa kaniya."First of all, huwag na huwag kang basta-bastang papasok sa kahit na anong silid sa bahay na ito," panimula niya."Huwag na 'yan. Alam ko na iyan eh dahil nasabi na sa akin ni Jacobe kagabi," wika ko.Kita ko ang pagkuyom ng kaniyang kamao kaya bigla akong kinabahan. May nasabi ba akong ikagagalit niya?"Okay. Second, huwag kang magtatanong-tanong ng kahit na ano sa mga tauhan ko rito.""Huwag magtatanong-tanong? Paano kung ang tanong ko ay, "may ulam pa ba?", "kakain na ba?" "anong oras na?" Hindi ba puwede ang ganiyang mga tanong?" tanong ko.Ngayon ay napakagat-labi siya. Mukhang pinipigilan ang galit niya."Puwede naman. Just make sure na ang mga tanong mo ay may limitasiyon. May mga tao kasing ayaw panghimasukan ng ibang tao ang buhay nila. Siguro naman ay naiintindihan mo?" seryosong tanong niya."Oo naman, naiintindihan ko. Huwag kang mag-alala," nakangiting tugon ko."Lastly, siguraduhin mong susundin mo ang una at pangalawa dahil kung hindi ay may nag-aabang sa iyong parusa." Napalunok ako nang sabihin niya iyon.Parusa? Nakakatakot pala kapag hindi nasunod ang mga rules na ibinigay niya. Kailangan kong maging maingat dahil kung hindi baka mapatawan nga niya ako ng parusa. Ano kaya ang parusa niya? Gusto kong itanong pero baka hindi niya rin sabihin. Huwag na lang."Sa mga rules mo, pansin ko lang na walang, bawal ang pagpitas ng mga bulaklak sa aking hardin. Bakit?""What do you mean, bakit?""Bakit. Ibig kong sabihin, pinatawag mo ako rito dahil sa namitas ako ng mga puting rosas. Hindi mo ba ako pagagalitan dahil sa ginawa ko?" tanong ko sa kaniya."Of course not. That was just an excuse. Kaya kita pinatawag dito ay dahil gusto kong sabihin sa iyo na manatili ka muna rito. Gusto kong ipaalam sa iyo na you can stay here for a while. Ano naman kung mamitas ka ng mga bulaklak? As if naman binebenta ko ang mga 'yan," wika niya na nagpaluwag ng aking damdamin. Akala ko kasi eh pagagalitan niya ako dahil sa mga bulaklak na ito."Ibig sabihin, puwede akong mamitas pa habang nananatili ako rito?" nakangiting tanong ko sa kaniya."Of course you can. Hindi kita pipigilan," sagot niya.Hindi ko mapigilang ipakita sa kaniya ang malapad kong ngiti. May mabuting puso naman pala ang sungit na ito kahit papaano."Puwede na akong lumabas?" tanong ko. Tumango siya.Tumayo na nga ako at tinalikuran siya. Pero nang nasa harapan na ako ng pinto ay nilingon ko siyang muli."Salamat ng marami, sir," nakangiting wika ko at tuluyan nang lumabas ng kaniyang opisina.THIRD PERSON'S POVKinabukasan mula nang sumabak sa gulo ang grupo ni Velasquez ay may nag-text sa kaniya."Make sure na maitatago mo nang maayos iyang girlfriend mo, Velasquez. Sisiguraduhin namin sa iyo na kukunin namin siya sa oras na makita namin siya ulit. Pinagbigyan lang kita sa una, pero sa pangalawa ay hindi na. Hide her well, Velasquez."Kumuyom ang kamao ni Velasquez dahil sa nabasang text. Ngayon ay nasa peligro pa rin pala ang buhay ng dalaga kaya hindi niya ito dapat paalisin muna. Kailangan niyang protektahan ang inosenteng dalaga dahil ayaw niyang maulit pa ang nangyari noon. Wala nang inosenteng buhay ang mawawala pa dahil sa kaniya.ALIYA'S POVMay natatagong bait pa rin pala ang lalaking iyon kahit na hindi halata sa mukha niya.Bitbit ang basket na may lamang mga bulaklak ay tinungo ko ang sala. Sinabi ko kay Jacobe kung may flower vase ba sila na hindi ginagamit at salamat dahil meron nga. Sinimulan ko nang ayusin ang mga puting rosas sa sala.Nang matapos sa ginagawa ay malapad na napangiti ako. Kayganda nga naman. Balak ko itong ilagay sa kuwartong tinutulugan ko at nang masaya lagi ang mood ko. Tumayo na ako at dala ang flower vase nang makita ang bumababa mula sa hagdan na si sungit kaya napatigil ako.Tumingin ito sa akin at nagtama na naman ang mga mata namin. Seryoso lang ang mukha nito na lagi niya namang dala-dala. Agad na nilibot ko ang aking paningin dahil sa naiilang ako. Bakit ba kasi laging nagsasalubong ang mga tingin namin? Nilagpasan niya lang ako at ito'y lumabas na ng bahay. Ito rin ang pagkakataon ko para lisanin ang sala at umakyat sa ikalawang palapag ng bahay dahil nandoon ang aking kuwartong tinutulugan.ALIYA'S POV"Ayan, mas maganda na itong kuwarto," nakangiting wika ko nang mailagay na sa isang maliit na mesa sa tapat ng sofa ang flower vase. "Mas maganda na ang aking umaga gayong makakakita ako ng puting rosas sa oras na magising ako."Pagkatapos nito ay naligo na muna ako dahil sa tingin ko ay iba na ang amoy ko. Malaki ang banyo na may shower na at palikuran. Mayroon ding bathtub. Nagsimula na nga akong maghubad. Nang mahubad na lahat ng aking kasuotan ay sisimulan ko na ang pagligo.Nilibot ko ang aking paningin dahil hinahanap ang pambukas ng shower. Ngayon ko lang napagtanto na hindi pala ako marunong magbukas ng shower. Nasanay ba naman ang isang tulad ko sa balde o 'di kaya'y planggana.Naisipan kong baka puwede ako makahingi ng tulong kay Jacobe sa pagbubukas ng shower. Oo, tama, si Jacobe nga ang kailangan ko ngayon. Sana ay nandiyan lang siya sa tabi-tabi. Akma na akong lalabas nang maalalang wala pala akong saplot. Naku po! Agad na kinuha ko ang tuwalya at itinapis sa
DEAN GAVIN'S POVAno itong aking nararamdaman? Bakit bumibilis ang tibok ng aking puso? Nakatitig lang naman ako sa mga mata niya pero bakit ganito?Dahil kanina pa kami nakatitig sa isa't-isa ay ako na ang pumutol ng titigang iyon."I am going back inside. Pumasok ka na rin at magpahinga," wika ko at siya'y tinalikuran na.Kahit na medyo nanghihina ang aking katawan ay pinilit kong bilisan ang aking lakad. I don't like this feeling. I don't want to feel this feeling again. Kailangan kong hindi maglalapit-lapit sa kaniya. Kailangan kong iwasan siya para sa ikabubuti naming dalawa.ALIYA'S POVSampung araw na akong nananatili sa malaking bahay na ito. Ang tanging ginagawa ko lang sa araw-araw ay kumain, matulog sa malambot na kama, ang maligo sa malamig na shower, ang libutin ang malawak na hardin, manood ng palabas sa telebisyon at titigan ang magandang water fountain. Masasabi kong napakaganda talaga ng aking buhay rito. Akala ko ay puro kamalasan ang dala ko sa buhay pero hindi pala
ALIYA'S POVAgad na nag-inat ako nang ako'y magising. Umiyak ako kagabi pero maganda ang tulog ko. Napangiti ako nang maalala ang nangyari kagabi. Niyakap niya ako. Sa wakas ay pinansin na niya ako ulit. Nagkausap kami. Iyon na ba ang simula ng pagiging namin sa isa't-isa? Sana nga.Bumaba na ako ng kama at pumasok sa banyo. Pansin ko ang bahagyang pamamaga ng aking mga mata nang humarap ako sa salamin. Grabeng iyak ko pala kagabi. Buti na lang talaga at dumating si Gavin dahil kung hindi, hindi ko talaga alam ang aking gagawin.Naghilamos na ako at lumabas na ng banyo. Inayos ko na ang aking sarili bago lumabas ng kuwarto. Nang madaanan ang hapag-kainan ay nakita ko si Gavin na nakaupo sa kaniyang puwesto. Mag-isa lang ito na siya namang nais niya. Ang pagkain niya ay halatang hindi pa niya nagagalaw. Mukhang may hinihintay ata siya. Sino kaya?Dahan-dahan akong lumapit sa refrigerator para kumuha ng maiinom nang mapatigil ako."Buti naman gising ka na," wika ng isang pamilyar na bos
JACOBE'S POVPapunta ako sa opisina ni Sir Dean nang makitang papalabas dito si Liya. Nagmamadali ito habang nakayuko. Sinundan ko lang ito ng tingin hanggang sa makapasok na ito sa kaniyang kuwarto. Nagtataka man ay tumuloy na ako sa opisina ni sir. Baka sakaling siya ang makasasagot ng tungkol dito.Pagpasok ko ay bumulaga sa akin ang mga nagkalat na papel sa sahig. Si Sir Dean naman ay nakasandal lang sa kaniyang upuan habang nakatalikod mula sa akin. Lumapit ako sa kaniya. Napansin ko ang isang litratong hawak niya at hindi mapigilang mabigla nang makita kung sino ang nasa litrato.Clara.Inalis ko ang aking pagkabigla at ngayon ay nagtanong."May ginawa ka bang hindi maganda kay Aliya?" diretsahang tanong ko sa kaniya. Inikot niya ang kaniyang upuan at tumingin sa akin."Sinabi ko lang ang mga dapat niyang malaman," mahinahong sagot niya. "Sinabi ko lang sa kaniya kung ano ang lugar niya sa pamamahay kong ito," dagdag pa niya."Ano ang ibig mong sabihin?" tanong kong muli."Kung
ALIYA'S POVBumalik na nga ako sa malaking bahay at dali-daling pumasok sa aking silid. Ang mga tauhan ni Gavin ay wala na sa sala kaya nang dumaan ako ay napakatahimik na.Wala na akong ibang ginawa sa silid kundi ang humiga. Paminsan-minsan ay pinupuntahan ko ang balkonahe para doon makalanghap ng sariwang hangin. Nang hapong iyon ay nakatulog pala ako kaya nang magising ay takipsilim na. Nag-inat ako ng aking mga braso atsaka bumaba na sa kama. Nagdadalawang-isip pa ako kung lalabas ako o hindi pero sa huli ay lumabas na lang ako. Sigurado akong wala pa si Gavin ngayon dahil ang uwi ng lalaking iyon ay mamayang alas otso. Eh alas sais pa lang.Dahan-dahan lang ang bawat hakbang ko at sobrang tahimik. Pinuntahan ko ang kusina kung saan naghahanda na ng mga pagkain sina Nanay Elsie. Sumilip lang ako at pagkatapos ay umalis na. Baka makaistorbo lang ako.Hindi ko talaga alam ang gagawin ko. Nagpalibot-libot na ako sa buong bahay. Bawat bulaklak na makikita ko sa loob ay lalapitan ko
DEAN GAVIN'S POV"Trying to escape, huh?" nakangising tanong ko. Naglakas-loob na akong magsalita dahil nabibingi na ako sa katahimikan ng paligid.Andito pa rin kami sa isang sulok."A-Ano ang ginagawa mo rito?" balik na tanong niya."I just saved you. Mind thanking me for what I did for you?" I told her."Hindi naman ako humingi ng tulong sa 'yo," tugon niya. Napangisi ulit ako."'Yan lang ang sasabihin mo matapos kitang iligtas sa asong iyon?" tanong ko ulit. "Ano na lang kung hindi aso ang na-encounter mo kanina?""Hindi naman kasi ako humingi ng tulong sa 'yo. Sinabi ko bang magtago ka sa isang madilim na sulok at hilain ako para makawala sa aso na 'yon? Hindi, 'di ba?" pagtataray nito."Ikaw na nga itong tinulungan eh ikaw pa itong mataray. Just two words, Liya. Mahirap bang sabihin?" diing turan ko."Ayoko nga," aniya sabay iwas ng tingin."Really?" hindi makapaniwalang tanong ko."Talaga," direktang sagot niya."Okay! If that's what you want. Aalis na ako. Bahala ka na diyan,
ALIYA'S POVPaggising ko kinabukasan ay ramdam ko ang sakit ng ulo ko. Medyo nilalamig din ako kaya hininaan ko ang aircon. Kinapa ko ang aking noo at nalamang nilalagnat ako. Tinatamad din akong bumangon dahil masakit ang katawan ko.Biglang tumunog ang cellphone ko hudyat na may tumatawag dito. Kinapa ko ito sa may bed side table at tiningnan kung sino ang tumatawag.JACOB with an EAgad na sinagot ko ang tawag nang makita kung sino ang tumatawag."Hello. Good morning," bati ko sa kaniya."Good morning, Liya. Naistorbo ko ba ang tulog mo?" tanong niya sa akin."Hindi naman," sagot ko."Mabuti naman. Hindi ka pa ba bababa rito para mag-almusal?" tanong niya ulit. "Hihintayin kita rito para sabay na tayo," dagdag pa niya."Wala akong gana, Jacobe. Medyo masama ang pakiramdam ko kaya tinatamad akong bumangon," mahinahong wika ko."May sakit ka ba?" may pag-aalala sa boses niya."Mukhang meron nga," sagot ko."Okay. Pagkatapos kong kumain ay pupuntahan kita diyan at dadalhan ng pagkain.
ALIYA'S POVDalawang buwan na akong naninirahan sa bahay ni Gavin. Sa dalawang buwan na 'yon ay mas lumalim pa ang pagsasama namin. Mas naging malapit kami sa isa't-isa. Mas nagkaroon ako ng pagkakataon na mas makilala siya."Hi," nakangiting bati ni Jacobe sa akin."Hi," balik na bati ko rito."Going somewhere?" tanong niya sa akin."Diyan lang sa bahay nina Nanay Elsie. Balita kong may sakit ito kaya balak kong bisitahin sana. Kaso lang ay wala akong dalang prutas man lang sa kaniya," nalulungkot na wika ko."Gusto mong sumama sa akin?" tanong ni Jacobe sa akin. Bigla akong sumigla dahil sa sinabi niya. Sa dalawang buwan na pananatili ko rito ay hindi ko naranasang muli ang pamamasiyal sa labas. Ngayon na tinanong ako ni Jacobe ay hindi ko mapigilang mapangiti."Puwede ba?" bulong ko sa kaniya."Of course. Huwag mo lang sasabihin kay Sir Dean," sagot niya. Mas lumawak ang ngiti ko."Talaga ba? Sigurado ka ba diyan sa sinasabi mo? Mamaya, binibiro mo lang pala ako." Bigla akong napan