Chapter 18"Can we talk, please?I had the courage to talk to him again. Ilang araw na kasi niya akong hindi pinapansin simula noong may mangyari sa amin.Kasinglamig ng yelo ang tinging ipinukol niya. Nagtagal ang mata niya sa bandang dibdib ko. Pansin ko ang pag-igting ng kanyang panga. Wala tuloy sa loob kong pinagmasdan ang sarili. Doon ko lang na-realize kung bakit sumama na naman ang timpla niya.I am now wearing denim jumper shorts. May puting camisole naman ako pero pansin na pansin ang cleavage ko.Tumikhim ako at sumubo na rin ng pagkain. Muli akong tumingin sa kanya pero desidido yata siyang huwag akong kausapin."Please, Anton. Kausapin mo naman ako. Ilang araw mo na akong hindi pinapansin."Hindi siya sumagot, nanatili lamang siya sa pag-uyam ng pagkain. Adobong baboy at ginisang gulay ang ulam na siya rin ang nagluto.As much as I wanted to cook for him, hindi talaga ako marunong. Kaya saka lang talaga ako nakakakain kapag umuwi na siya, gaya ngayon.I tried cooking twic
Chapter 19"I'm home!"I yelled so excited, pagkabukas ko ng pinto ng apartment.Maliit ang apartment namin, dalawang kwarto lang, enough for all of us. Maliit din ang espasyo sa kusina. Nagkukumpulan kami sa isang lumang kahoy na mesa para sa pagkain. Ang sala ay may isang lumang couch at isang maliit na telebisyon. Naka- display sa dingding ang mga makukulay na guhit ng mga kasama ko rito sa bahay."Mommy!" sabay-sabay nilang tili habang papalapit sa akin, nakabuka ang mga kamay. Pumantay ako sa kanila at lumuhod. Napuno ng halakhak ang apat na sulok ng apartment nang paghahagkan nila ako. I can no longer carry them dahil ang bibigat na nila."Have you all been good at school?" I softly asked, tapping each of their cheeks. Tumango silang lahat. Bago pa man bumuka ang mga makukulit nilang bunganga ay ibinigay ko na ang isang brown na paper bag sa kanila. "May pasalubong si mommy!They cheerfully accepted it. May pagtalon pang kasama."Mommy, thank you very much. You know that I love
Chapter 20Maaga pa lang ay nasa kusina na ako. Alas singko, to be exact. When I started being a mother to them, I had no choice but to get up so early.Ngayon ko mas pinapahalagahan ang mga role ng househelper na dati ay pinandidirian ko lang. I appreciate their perseverance and loyalty now that I am experiencing it.It's Sunday, and Karla is on restday, so, ako lang mag-isang naghahanda ng mga kakainin namin mamaya para sa picnic. I make sure to do it for family bonding every weekend.Nang matapos kong timplahin ang orange juice ay itinabi ko iyon sa backpack. Naroon na rin ang mga kakainin namin mamaya.My three kids were already playing scrabble in the living room when I got there."Where is Louisa?" I asked Xydren Yvonne."She's still in bed, mama." His lips formed a thin line. "Tinatamad na naman bumangon.""I will wake her up, mom," said Keith Zeijan. Akmang tatayo na."No, ako na lang. Baka awayin ka na naman," I told him.I made a few steps to our room, and I saw she had alre
"Mama, Louisa doesn't want to get up!" I heard Xydren from our room. "We will be late again!"On time silang gumigising except for my stubborn one. Mahirap talagang gisingin dahil tulog mantika.My three munchkins have already eaten and are ready to go to school. Kahit na lagi kong nakikitang responsible sila ay hindi ko pa rin maiwasang maging proud sa kanila. I can't help but thank Karla for helping me discipline them. Kung wala siya, siguro ay na-stress na ako sa pag-aasikaso sa kanila. Kay Agatha pa lang, sumusuko na ang energy ko. Without Karla, I think I will mess up being a mom.Nevertheless, I still want to learn more. Alam kong marami akong pagkukulang bilang isang ina dahil sa makulit kong anak. Kahit anong disiplina ko ay ayaw makinig. She still did whatever she wanted to do."Ako na lang ang gigising. Mauna na kayo sa baba," sabi ko nang makapasok na ako sa kuwarto. I assisted him in donning his backpack. And he looked back at me with so much adoration in his black orbs. "
It was already dark when April sent me home. Walang hanggang sermon muna ang inabot ko sa kanya bago ako nilubayan."Will you be okay here? Kailangan ko na rin kasing umuwi," aniya habang binibigyan ako ng tubig na maligamgam. Itinaas niya rin ang kumot hanggang sa aking dibdib."Ayos na ako. Umuwi ka na at baka hinahanap ka na ng kambal mo."April looked at me with concern in her eyes. "Kung puwede lang ako na rin sana ang mag-aalaga sa 'yo." She heaved a sigh. Titig na titig siya sa akin at akmang yayakap ngunit ihinarang ko ang dalawang kamay sa dibdib."Ano ka ba? Mamaya mahawa ka sa akin tapos madala mo sa bahay n' yo, kawawa naman ang kambal kapag nagkasakit."Her eyes dimmed. She gave me a frown. "Damot! Yayakap lang, e!"Paano nga kung mahawa ka? Umuwi ka na nga!""Nagsusungit ka na naman... Kung 'di lang kita love talaga... Sige na nga. 'Yong gamot mo, ha, huwag na huwag mong kalimutang i-take para gumaling ka kaagad.""Oo na! Umuwi ka na..."""Eto na nga," lumingon siya sa g
Chapter 23"Mama, I'm sorry, po," Xydren's eyes begged at me. His lips quivered a bit.Huminga ako ng malalim, muling humiga. "Ayos lang, anak. Maglaro ka na lang ulit at huwag ka nang tumawag sa kanya," nanghihina kong sabi."S-sige po," aniya at tahimik akong tinalikuran.Nagtalukbong ako at tahimik na umiyak. Maybe Papa hasn't forgiven me yet. Pinatay niya kasi ang tawag kanina pagkatapos sabihin ni Xydren ang address namin. He must no longer be interested in me. He must have abandoned me as his own child. Tanggap ko na. Tanggap ko na noon pa. Kaya nga ako lumayo. Pero bakit ganito? Sobrang sakit pa rin ng dibdib ko. Napakasakit isipin na wala na talaga akong halaga sa kanya. Napakasakit sa kalooban na hindi na ako nag-e-exist sa buhay niya.Nang araw na iyon, ipinasya kong matulog na lang para makaipon ng lakas at para gumaling ako ng mabilis. After all, I am still fortunate to have my four kids. Sapat na iyon para sa akin.Tahimik ang mga anak ko noong umuwi sila galing sa eskuw
"Wait for me, baby! Magbibihis lang ako!""Ok po, mommy!" sigaw ng anak ko pabalik.Lumabas ako ng bathroom. Agarang naghanap ng damit sa cabinet. Ang bulaklaking daster ang nahila ko. Hindi ko na nagawang magsuklay ng buhok, pinanatili kong nakabalot ang ulo sa tuwalya.Hindi ko inaasahan na darating si Teacher Jeremiah ng ganito kaaga. Wala ba siyang trabaho ngayon? Hindi ba oras na ng klase niya? Nang sulyapan ko ang orasan, alas diyes pa lamang. Naisip ko na baka gusto niyang ibigay ang pinag-usapan nila ni Karla kahapon bago siya papasok sa eskuwela.Malawak ang ngiti sa labi ng aking anak nang lumabas ako ng aming silid."Hindi ka na mukhang may sakit, mommy. You look pretty!" bulalas niya.She watched me in awe. Sinenyasan niya akong yumuko kaya sumunod ako. Mabilis niyang hinalikan ang pisngi ko."I think okay ka na talaga, mommy!" she blurted out again.Nakakatuwa ang pagiging observant niya. Gumaan na nga talaga ang lagay ko. Pagkatapos kong magbabad sa tubig kanina, fresh n
"Is Dad going to be okay, Mommy?Lumuhod si Louise Agatha at idinikit ang tenga sa dibdib ng ama. "Humihinga pa si Dad, mommy!" Malaki ang ngiti niyang tumayo, at sinundan ko siya ng tingin habang naglalakad siya patungo sa kusina.Samantala, nagpabalik-balik ako sa paglalakad, hindi sigurado kung ano ang gagawin. I nervously bit my nails, overwhelmed with worry. Magiging okay, kaya siya? Nawalan ba siya ng malay dahil hindi niya inaasahan na apat ang magiging anak sa akin?Kahit ako noon ay nahirapang tanggapin nang malaman ko pagkatapos sumama kay April para magpa-ultrasound.Takot at pangamba ang nadama ko noon. Nagpapasalamat ako na laging nasa tabi ko ang kaibigan ko; kung hindi, hindi ko na alam ang gagawin.Naging napakabuti sa akin ng pamilya Almerino mula nang ako ay kinupkop nila. Binigyan pa nila ako ng dalawang yaya na mag-aalaga sa aking mga anak noon. Sobrang laki ng utang na loob ko sa kanila."Mommy!" Sigaw ni Louisa na nagpabalik sa akin sa kasalukuyang sitwasyon.Pag