"Hey, Beverly," pakitang-taong bati ni Amber, kasabay ng mapanuring tingin mula ulo hanggang paa. Mukhang mainit pa rin ang dugo nito sa kanya. Well, the feeling is mutual, wika niya sa sarili.“Bakit hindi ka naliligo? Ayaw mo bang papalibutan ka ng dalawang poging lalaki? Hahaha,” biro nito, ngunit halatang may halong panunukso. Alam niyang iniinsulto siya ni Amber, na noon pa siya pinaghihinalaan bilang kabit ni James. Pero hindi cya magpapahuli ng buhay... hanggang duda lang ito sa kanya.“Kung gusto mong maligo, tumalon ka na lang diyan, Amber. Huwag mo na akong abalahin dito,” sagot niya sabay binalik ang atensyon sa pagkain. Ayaw niyang patulan ang dalaga pero sa totoo lang ay naiinis na siya sa mga pasaring nito.Tiningnan siya ni Amber ng masama. "Bitch!" sigaw nitong hindi na napigilan ang galit sa kanya. Sa halip na siya ang mapikon ay mukhang ito pa ang nauubusan ng pasensya.Napaka-sensitive naman nito, naisip niya. Nang biglang hinubad ni Amber ang kanyang damit, naiwan
Ilang oras pa ang tinagal ni Amber sa emergency bago sa wakas ay lumabas ang doktor."Doc, kamusta po ang pasyente?" tanong ni James habang sinalubong ang doktor."She's fine now," sagot nito."How about the baby?""The baby is fine, too. Malakas ang kapit ng bata. They're okay now, pero kailangang mag-ingat. Kapag nangyari ulit ang ganitong aksidente, baka hindi na tayo masigurong mailigtas ang baby.""T-thank you, Doc," sabi ni James na tila nakahinga ng maluwag.Nang magpaalam ang doktor, naiwan ang lahat na tahimik. Walang nagsalita... parang nakikiramdaman."Iho... calm down. The baby is fine," sabi ni Tita Evelyn habang niyayakap si James.Ilang sandali pa ay inilipat na si Amber sa private room. Dumating na rin ang mga magulang nito."What happened to our daughter?" nag-aalalang tanong ng daddy ni Amber habang lumalapit sa kama ng anak."N-nadulas po siya sa swimming pool, at hindi namin alam na buntis siya. But don't worry, Tito... Amber and the baby are fine," paliwanag ni Ja
*****************AMBER'S POV:Lihim siyang napangiti habang nakahiga sa hospital bed. Kasalukuyang nag-uusap ang mga magulang niya at ang mga magulang ni James tungkol sa nalalapit nilang kasal. Si James naman ay nasa tabi niya at mahigpit na nakahawak sa kamay niya. Ramdam niya ang unti-unti ng lumalambot ng puso nito para sa kanya.Gotcha! Napapangiti siyang inisip.Nagpanggap siyang inosente at kunwaring walang alam na buntis siya. Napaniwala rin niya ang lahat na tinulak siya ni Beverly kaya't masama na ang tingin ng lahat sa dalaga. "Hitting two birds with one stone!" kung baga... natatawa nlang cya sa galing nya sa pag-arte. Mabuti na lang at nadisgrasya siya. Hindi na niya kailangang mag-isip ng paraan para ipaliwanag ang pagbubuntis niya. Ngunit kailangan niyang siguraduhing walang makakaalam na hindi si James ang ama ng kanyang dinadala, dahil kung hindi ay magugulo ang lahat ng plano niya.Umaayon na sa kanya ang panahon. Kailangan niya na lang galingan ang kanyang mga p
"I did not push Amber!" sagot agad nito."It doesn't matter to me now," mahinang tugon niya. "W-we need to break up." Napatingin ito sa kanya nang marinig ang mga salitang iyon... nakita niyang may kirot sa mukha nito.Binaling niya ang tingin sa labas ng kotse. Hindi niya kayang tingnan ang mukha ni Bebe habang sinasabi iyon. "Siguro hanggang dito na lang tayo," garalgal ang boses niya. "Siguro hindi talaga tayo para sa isa't isa. Kahit anong pilit nating ipaglaban ang pagmamahalan natin ay hindi talaga tayo pinapayagan ng tadhana...." "Magkakaanak na kami ni Amber at ayokong itali sa akin habang alam kong nasasaktan ka. Gusto kong makahanap ka rin ng tunay na magpapasaya sa'yo—tulad ni John." Hindi na niya napigilan ang pagtulo ng luha nya. Ang sakit-sakit ng puso niya.Nakita niya mula sa gilid ng mata nya na nagpupunas din ng luha si Bebe, ngunit hindi niya magawang tingnan ito... Baka hindi niya matuloy ang balak na pakawalan ang nobya."You deserve better than me, Bebe. You’re
*************BEBE POV:Patakbo siyang pumasok ng palasyo, iniwan niya si James sa kotse. Hindi na niya kaya ang sakit na nararamdaman niya... parang gustong sumabog ng dibdib niya.Dali-dali siyang pumasok sa kwarto habang wala pang nakakakita. Padapa siyang humiga sa kama at muling ibinuhos ang mga luhang tila hindi nauubos.Ilang beses na silang naghiwalay ni James, pero itong huli ang pinakamasakit dahil si James mismo ang nakipaghiwalay sa kanya. Ibig sabihin noon, wala nang balikan talaga.Hindi tulad ng dati na kapag siya ang nakipaghiwalay, konting lambing lang mula kay James ay nadadala na naman siya. But this time is different... and its final!Magkakaroon na ng anak si James at Amber, at iyon ang lalong nagpasakit ng puso niya. Ngayon, may mag-uugnay na ang dalawa—isang bagay na hindi sila nagkaroon ni James.Oo, alam niyang dito rin naman ang patutunguhan nila. Na balang araw, maghihiwalay din sila ni James. Pero hindi niya inasahang mangyayari ito nang biglaan. Hindi pa s
"Beverly..." seryosong tawag-pansin ni Tita Evelyn sa kanya. Bigla siyang kinabahan."Y-yes po, Tita," pautal-utal na sagot niya."Pagkatapos ng kasal ni James at Amber, I want you out of our house," malamig na wika ni Tita Evelyn. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Biglang nagbago ang pakikitungo ni Tita Evelyn sa kanya. Parang kahapon lang ay siya ang paborito nito—halos ayaw nitong mahiwalay sa kanya at itinuring na siyang daughter-in-law. Pero ngayon, isa na lang siyang estranghero.Hindi niya sinalubong ang tingin nito. Nanatili lang siyang nakayuko. Si Tito Oliver ay walang sinasabi, pero ramdam niyang sang-ayon ito sa sinabi ng asawa."Mom, Dad, why are you treating Beverly like this?" galit na tanong ni John sa kanyang mga magulang. Marahil ay napansin din nito ang malamig na pakikitungo ng dalawang matanda sa kanya."Hindi mo ba narinig ang sinabi ni Amber? Tinulak siya ni Beverly! Muntik nang mawala ang apo namin!" galit na wika ni Tita Evelyn. Ang dating mahinahon a
Nabaling ang atensyon niya sa pinto nang biglang bumukas iyon. Pumasok si James na may dalang kape. Agad siyang ngumiti para salubungin ang nobyo."Hi, hon," masiglang bati niya, pero hindi ito tumugon. Umupo ito sa tabi ng kama niya."What do you want? Do you need anything? Hindi na kita binilhan ng kape dahil bawal iyon para sa’yo," wika ni James."It's okay, hon. Lahat ng bawal ay iiwasan ko para sa anak natin," malambing niyang sagot. Tumango lang si James."Hon, andoon pa ba si Beverly sa palasyo? Bukas na kasi ang labas ko dito sa ospital... Natatakot ako kapag andoon siya dahil baka may pinaplano na naman siya laban sa akin. I know she’s jealous of me!" pagda-drama niya."Leave Beverly alone," seryosong sagot ni James. "Kahit ginawa niya iyon o hindi, hinding-hindi ko na papayagan na masaktan ka o ang baby natin.""T-thanks, hon," sagot niya saka hinawakan ang kamay nito. Why do I have this feeling na parang hindi naniniwala si James na tinulak ako ni Beverly? May alam kaya siy
***************BEBE'S POV:Pagkatapos ng tagpo nila ni Tita Evelyn ay bumalik siya sa kwarto niya at hindi na lumabas muli. Pinapahatiran na lang siya ng pagkain ni John dahil ayaw din niyang lumabas. Nahihiya siyang lumabas, baka kasi makita ulit siya ni Tita Evelyn.Halos bente kwatro oras na siyang nandoon na nakatambay lang sa kwarto. Para siyang nakakulong sa kasalanang hindi naman niya ginawa. Bagot na bagot na siya, mukhang naubos na rin niya ang lahat ng pelikula sa Netflix.Kung hindi lang dahil kay John ay matagal na siyang umalis at lumipad papuntang London. Pero dahil pinigilan siya nito ay pagbibigyan na lang niya ang kaibigan kahit pa isang parusa iyon para sa kanya dahil masasaksihan niyang ikakasal ang lalaking pinakamamahal niya.Bigla siyang nalungkot. Naalala niya si James. Hindi pa niya ito nakikita mula nang maghiwalay sila. Malamang ay iniiwasan din siya nito at baka nasa ospital at nagbabantay sa nobya nitong buntis.Biglang sumikip ang dibdib niya sa naiisip.
"Ayaw mang sabihin ng pangalan, Mam eh. Pero wala ka naman dito at di naman namin alam kung kailan ang balik mo galing London, kaya umalis na lang sila.""Sila?" ibig sabihin madami?"Nagtaka siya kung sino-sino ang mga taong yun. Imposible namang ang mga kaibigan nila dahil alam naman ng mga ito kung nasaan siya.Sandaling natigil ang pag-iisip niya nang tinawag na siya ng guard na dumating na ang taxi na pinapahanap niya.Nagpaalam na siya sa front desk saka sumakay ng taxi. Habang nasa biyahe ay tinatawagan niya si Clark pero ring nang ring lang ang telepono nito.Baka nagda-drive, sa isip niya. Medyo malapit lang ang coffee shop na pagtatagpuan nila sa condo niya kaya agad siyang nakarating doon. Pagpasok ay nagulat siya nang wala pa si Clark doon pero naroon si Cindy! Bigla na naman siyang kinabahan."Hi, Fe!" Nakangiting kumakaway pa ito nang makita siya. Nag-aalangan siyang lumapit pero ito na din siguro ang pagkakataon na makausap niya si Cindy regarding sa kanila ni Clark."H
**************CLARK'S POV:"Bitch!" sigaw niya saka tinapon ang mga papel sa desk niya. Tina-try talaga ni Cindy ang pasensya niya! Paano nito nalaman na babalik na si Fe sa condo? May sumusunod ba sa kanya? Andun din ba ito kanina nang hinatid niya si Fe? Ibig bang sabihin, alam na din nito ang bahay niya sa Tagaytay?"Ginagalit mo talaga ako, Cindy. Wag mo lang kantiin si Fe dahil hindi ako mangingiming saktan ka!"Kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Fe. Di siya mapakali habang hindi pa nito sinasagot ang tawag niya. Pakiramdam niya ay may nangyari nang masama. Napa-praning na siya."Hello, Clark?"Nakahinga siya ng maluwag nang sa wakas ay sinagot na nito ang tawag niya."Hello, Fe. Galing ba si Cindy diyan?""Ah, y-yes... Di ko nga alam kung bakit niya nalaman ang condo ko. Pagdating ko dito ay naghihintay na siya sa akin sa lobby.""That bitch!" muling mura niya."Baka nakita ka din niya kanina... Nabanggit niya kasi ang kotse mo.""Wag ka munang lumabas ng condo mo, ha? B
Nauna siyang maglakad. Nasa likod niya si Kevin. Medyo masakit pa ang mga sugat niya kaya pasimpleng napapangiwi siya kapag nasagi iyon. Hindi siya nagpapahalata na may iniinda siyang sakit.Kumatok muna siya sa opisina ni Clark.“Come in!” sigaw nito mula sa loob."Dito ka lang magbantay sa labas ng kwarto, ako na lang ang papasok." utos niya kay Kevin. Tumango naman ito sa kanya. She composed herself saka pumasok.“Hey, babe! Kamusta ka na? Long time no see ah!” Pilit niyang ngumiti. Isang linggo din siyang hindi nagpakita kay Clark. Nagpagaling pa kasi siya ng mga sugat niya. Hindi rin siya umuwi sa bahay nila, sa condo lang siya nagpapahinga. Sinabi niya lang sa daddy niya na out of town siya. Hindi naman ito nagtanong pa.“Saan ka nga ba galing? Ang tagal mong hindi nagpakita ah… Akala ko ay patay ka na!” inis na wika ni Clark. Mukhang bad trip ito.“Hahaha… Gusto mo bang mamatay na ang fiancée mo?” biro niya dito. Tiningnan na lang siya nito ng masamang tingin.“By the way, nagk
*************CINDY'S POV:Lihim siyang napangiti. By looking at Fe's reaction, it made her happy. Gulat na gulat ito nang makita siya doon. Alam niya ang lahat ng galaw nito. Alam niya din kung saan tinatago ni Clark si Fe.Siya pa ba? Pera lang ang katapat ng lahat ng yan! Pinapasundan niya si Clark para malaman kung saan ito umuuwi. Bumabiyahe pala ito araw-araw mula Manila hanggang Tagaytay dahil nandoon si Fe.Hmmm. Mukhang binabahay na ni Clark ang best friend/lover nito. Kaya walang interes si Clark sa kanya kahit pa sabihin niyang anak lang ang gusto niya. Hindi niya ito matatakot, at yun ang kinakainis niya. Nagmamatigas si Clark.Idagdag pa si Bryan na bina-blackmail siya. Agad na napalis ang ngiti niya nang maalala ang ginawa ni Bryan. Hanggang ngayon ay natatakot pa rin siya. Nagkaroon siya ng trauma dahil doon. Maka-tiyempo lang talaga siya ay papatayin niya si Bryan. Pinag-iisipan pa niya kung paano ang gagawin, pero sisiguraduhin niyang hindi siya mauunahan nitong sirai
Dinala niya ang dulo ng alaga nito sa kanyang bibig at sinupsop ang maliit na butas doon. Nalasahan niya ang maalat-alat na pre-cum ni Clark. Pinaglaruan niya iyon ng kanyang dila. Inikot-ikot niya ang dila sa butas nito.“Ooohhh... Feeee...” mahabang ungol nito. Napahawak ito sa buhok niya. Gustong-gusto niyang sinasabunutan siya nito habang nagse-s*x sila. Pakiramdam niya ay napaka-desirable niya.“Fee... Damn, shit! Ang sarap ng bibig mo!...”Muli siyang napangiti habang pinapaligaya si Clark. Ngayon niya lang ginawa iyon sa binata dahil siya lagi ang pinapaligaya nito. Kaya dapat lang na ibigay niya din ang kaligayahan nito.Lumaki na si "Junior." Halos hindi na ito kasya sa palad niya. Pinasok niya ang kahabaan nito sa loob ng bibig niya. Halos maduwal-duwal siya pero okay lang dahil nakikita niyang nag-eenjoy si Clark sa ginagawa niya.“Ahhhh... Feeee...” muling ungol nito. Hinawakan siya nito sa ulo at lalong diniin sa kargada nito. Napapikit siya, halos abot na iyon sa tonsil
"Good morning!....."Rinig niyang bulong ni Clark sa kanyang tenga, umaga na pala. Doon na siya nakatulog at hindi na nakalipat sa kwarto niya. Napangiti siya nang nabungaran ang gwapong mukha ni Clark sa tabi niya.Kung sana ay laging ganito... masaya sana sila... pero panandalian lang iyon dahil hindi magiging sila kailanman.Iwinaksi niya ang mga alalahanin at binalingan si Clark ng ngiti."Good morning, Migs....""What time is it?" tanong niya habang wala itong tigil sa pagdampi ng mumunting halik sa pisngi, leeg, at balikat niya."It's 9AM...""Huh!" Agad siyang napabangon. "Tanghali na pala?"Napangisi ito. "Sorry, my love. Sobrang napagod ata kita kagabi kaya late ka na nagising."Namula siya. Totoo ang sinabi ni Clark. Hindi na niya mabilang kung ilang beses siyang inangkin nito. Pero hindi siya nagrereklamo dahil ginusto niya din naman iyon."Wag ka na munang bumangon, nagluto na ako for us kaya wag kang mag-aalala." wika nito saka muli siyang hinalikan sa labi at lumabas ng
Umiwas siya ng tingin. "Ahm, tapos ka na bang kumain? Akin na, huhugasan ko na para makapagpahinga ka na..." wika niya saka tumayo at pumunta sa lababo para umiwas sa usapan nila ni Clark. Alam niyang siya ang ibig nitong sabihin... pero ayaw niya ding bigyan ito ng false hopes ang sarili nya."B-bakit nga pala hindi ka umalis habang wala ako dito? 'Di ba gusto mong umalis?" Malungkot ang boses ni Clark nang sinabi ito."Ahm, hinintay kitang bumalik. Ayaw ko kasing umalis na may 'di tayo pagkakaunawaan." wika niya habang pinagpatuloy ang paghugas ng pinggan at hindi humarap kay Clark. Tumahimik lang si Clark sa sinabi niya."P-pwede bang dito ka muna? 'Wag mo muna akong iwan?" Garalgal ang boses nitong pilit pinipigilan ang pag-iyak.Napatigil siya sa paghugas saka hinarap ito. Niyakap niya ito mula sa likod, saka naman nito binuhos ang pinipigilang luha. Ramdam niya ang pag-alog ng balikat nito habang umiiyak. Hinawakan nito ang kamay niya at hinalikan iyon habang umiiyak."Hindi ako
*********************FE'S POV:Ilang oras nang nakaalis si Clark, pero hindi pa rin siya nakaalis kung saan siya iniwan nito. Nasa kama pa din cya kung saan ilang beses cyang inangkin nito kagabi. Iniisip niyang mabuti ang dapat gawin na hindi niya pagsisisihan sa bandang huli. Ayaw niyang maghiwalay sila ni Clark na may samaan ng loob. Ang gusto niya, kahit masakit ang nangyayari sa kanila ay kahit papaano magkaibigan pa rin sila.May kasalanan din naman siya... plano niyang pumuslit kanina kaya nagalit si Clark. Hindi niya alam kung bakit pumasok sa isip niyang umalis doon nang hindi nagpapaalam. Ngayon ay hindi na niya uulitin ang pagkakamali. Hihintayin niya si Clark para makapag-usap sila nang maayos at makaalis siya nang wala silang samaan ng loob.Tumayo siya at naligo. Binalik niya ang mga maleta pabalik sa kwarto niya. Inayos niya na rin ang kwarto ni Clark para sa pagbalik nito ay hindi iinit ang ulo nito sa kanya.Naglinis na rin siya ng bahay, nagluto ng paboritong niton
"Huhuhu… Hayop ka, Bryan! What did you do to me!" sigaw niya habang pinaghahampas ito sa dibdib. Nasa kama pa silang dalawa at kapwa hubot-hubad. Nagdo-droga na naman ito habang nakatulog siya at kakagising niya lang.Naka-ilang round din sila bago siya nakatulog sa sobrang pagod. Para siyang sinaniban ng demonyo kanina. At eto siya ngayon, nagising na masakit na masakit ang katawan. Para siyang binugbog ni Bryan, lamog-lamog ang katawan niya. Masakit din ang maselang bahagi ng kanyang katawan. Sa kalagitnaan kasi ng pagtatalik nila ay may kinuha si Bryan na mga sex toys na ikinagulat niya. Wala siyang nagawa nang gamitin nito iyon sa kanya."Bakit, hindi ka ba nag-enjoy? Sa pagka-alala ko, ang lakas ng ungol mo kanina! Gustong-gusto mo ang ginagawa ko sa'yo kanina, 'di ba?!" wika nito habang namumula na naman ang mga mata."You jerk! Because you drugged me! Siguraduhin ko sa'yo, pagbabayaran mo ang ginawa mo sa akin! Huhuhu!"Ngayong nawala na ang bisa ng drugs na pinainom sa kanya,