MABILIS na lumipas ang anim na taon. Kasalukuyan nang nasa grade one si Malia Zoe o Lia para sa tumatayong ama niya na si Leopold.
Sa loob ng anim na taon ay kay Lia lamang umikot ang mundo ni Leopold. Matapos siyang maging legal guardian nito at tuluyang makapagbitiw sa serbisyo ay nagtayo siya ng isang munting restaurant na kaniyang mapagkakaabalahan.
Hindi man kalakihan ang kaniyang restaurant ay dinarayo ito ng mga tao dahil sa masarap na mga putaheng inihahahain nila rito. Sa katunayan ay nagkaroon na ito ng apat na branches sa iba’t-ibang bahagi ng probinsiya ng Cavite.
“Sir, hindi pa po ba ninyo susunduin si Lia? Mag aalas tres na po ng hapon pihadong patapos na ang klase ng batang makulit na ‘yon,” tanong sa kaniya ng isa sa mga cook niya sa restaurant na si Harmony.
Isa ito sa pinaka-pinagkakatiwalaan niyang tauhan dahil mabait ito at kasundo ito ni Lia. “Tatapusin ko lang itong order sa table 23 at aalis na rin ako.”
“Naku, sir! Ako na bahala riyan. Natimplahan mo naman na yata ‘yan. Ako na lang tatapos diyan para masundo mo na si kulit,” pamimilit pa ng lalaki.
Hindi na niya kinontra pa ito sapagkat alam niyang hahaba lamang ang usapan dahil hindi ito magpapatalo sa kaniya. Hinubad na niya ang apron na suot pati na rin ang plastic gloves at nagtungo palabas ng kusina.
Narinig pa niya ang pahabol na bilin ni Harmony. “Sir! Huwag mo kalimutan yung pasalubong ko na siopao huh?”
Natawa naman siya sa bilin nito. Itinuturing na niyang nakababatang kapatid ang lalaki. nasa kolehiyo pa lamang ito nang mag apply sa kaniya ang binata dahil wala itong pang tustos sa kaniyang pag-aaral.
Naawa naman dito si Leopold kaya naman ay sinagot na niya ang matrikula nito hanggang sa makatapos ito. At nang makapagtapos nga ay hindi na ito umalis pa sa kaniyang restaurant kahit na maraming offers ito abroad.
Tumatanaw daw kasi ito ng utang na loob sa kaniya at tanging sila na lamang ni Lia ang itinuturing na pamilya nito. Kinuha niya mula sa dingding ang susi ng kaniyang sasakyan at dali-daling tinalunton ang daan patungo sa kaniyang garahe.
“Excuse me! Is this the right way to Lia’s Gourmet?” Maarteng tanong ng isang babae na sa pakiwari niya ay nasa dalawampung taon pa lamang and edad. Ang hinahanap nito ay ang kaniyang restaurant.
“Yes. Sundan mo lang iyang daan na ‘yan at makikita mo na ang restaurant.” Matipid na tugon naman ni Leopold.
Nang ipapasok na ni Leopold ang susi upang mabuksan ang pinto ng kaniyang sasakyan ay marahan siyang pinigil ng dalaga. “What’s your name? By the way, I’m Mika.”
Tinanggap naman ni Leopold ang nakalahad na kamay ng dalaga upang hind imaging bastos sa kaharap kahit pa nakakaramdam na siya ng pagkairita rito. “Leo.”
“So…are you free tonight, Leo?” Malanding tanong sa kaniya ng babae.
Mariing napapikit ang binata at napatingala. Pilit inaalis ang nadaramang pagkayamot sa kaharap. “Look, kid. I’m not interested to fuck. I just want you to get lost, got it? And besides aren’t you too young for that?”
Napasimangot ang babae dahil sa kaniyang mga sinabi. “Ang yabang mo!"
Agad na nagmartsa palayo sa kaniya ang dalaga na mahahalatang hirap na hirap sa paggamit ng sandalyas na pagkataas-taas ng takong. Napapailing na lang si Leopold.
“Kakaiba na talaga ang mga bata ngayon,” bulong niya sa sarili.
Agad niyang pinasibad ang kaniyang sasakyan patungo sa eskwelahan na pinapasukan ng anak. Tumayo siya sa labas nang nakasaradong gate no’n habang hinihintay na matapos ang klase ng anak.
Matapos ang halos labing-limang minuto ng paghihintay ay narinig na ni Leopold pati na rin ng iba pang mga magulang na naghihintay sa kanilang mga anak ang tunog ng bell na siyang hudyat sa pagtatapos ng klase ng mga bata.
Ang tahimik na kapaligiran ay napuno ng ingay ng mga batang nagtatakbuhan habang nagtatawanan. Nag kaniya-kaniya ang mga ito ng lapit sa kanilang mga magulang nang mamataan ang mga ito.
Nagpalinga-linga sa bawat gilid si Leopold habang hinahanap ang anak. Subalit hindi niya ito matagpuan. Nag sisimula na siyang kabahan nang mamataan niya si Lia na mag isang naglalakad.
Hindi ‘tulad ng ibang mga bata na mayroong ka-kwentuhan habang papalabas ng paaralan ay tahimik lamang ito na tinatalunton ang daan palabas.
Nakaramdam naman nang pagkaawa ang binata sa kaniyang anak. Batid niya ang mga nagaganap sa paaralan at kung paano ito pakitunguhan ng kaniyang mga kaklase dahil na rin ipinaaalam ito sa kaniya ng guro nito.
“Baby!”
Nag angat ng tingin si Lia nang marinig ang tinig ng kaniyang ama. Nawala ang lungkot sa mukha nito at sumilay ang matamis na ngiti. Kinawayan pa ng bata ito at patakbong lumapit dito.
“Daddy!”
Nagyakap ang mag-ama nang sila ay magkalapit. Batid ng lahat sa eskwelahan na hindi tunay na anak ni Leopold ang bata. Maging si Lia ay alam din ito. Ito marahil ang dahilan kung bakit wala ni isa mang bata ang nais na makipaglaro at makipagkaibigan dito.
Ngunit kahit pa ganoon ay hindi naman nagkukulang si Leopold na iparamdam sa bata ang pagmamahal ng isang ama. Aminado siyang hindi siya isang perpektong magulang ngunit ginagawa niya ang lahat upang mapunan lamang ang mga pagkukulang na iyon.
“Where do you want to go, Lia? Amusement Park?” tanong ng binata.
Alam niyang hindi madali ang pinagdadaanan nito sa eskwelahan kahit sa murang edad pa lamang. Hindi niya maunawaan kung bakit pati ang mga kabataan ngayon ay nagtataglay na ng hindi magandang pag-uugali.
Is this because of the current society we lived in? The society where judging people is normal even before they know the reason why that person was like that that?
Ang pamayanan kung saan marami sa mga taong naka-paligid sa iyo ang interesadong malaman kung ano ang trabaho mo nang sa ganoon ay alam nila kung gaano kalaking respeto ang ibibigay nila sa’yo?
This is the very society that Leopold disgusts. Hindi niya gusto na ganitong klase ng environment ang kalakihan ni Lia kaya naman ay habang bata pa ito tinuturuan na niya ito kung paanong makisama sa ibang tao nang walang panghuhusga.
“Home,” matipid na tugon ng bata.
“Are you sure?”
Tumango lamang ito bilang tugon sa kaniya. Ipinagbukas na lamang ni Leopold ng pinto ang bata nang magtungo na ito sa gawing passenger seat ng sasakyan.
Matapos nito ay kagyat din silang umalis. Tutunguhin muna nila ang branch niya sa Tagaytay upang i-check ang operations doon. Hindi naman nagreklamo ang bata dahil bukod sa gustong-gusto nito sa lugar na iyon dahil sa malamig na temperatura ay kasalukuyan kasi itong naglalaro sa tablet nito.
“Do you want to go inside, baby? May smoothies doon sa loob.”
Umiling naman si Lia at sinabing sa kotse na lamang niya hihintayin ang ama. Hindi naman na ito pinilit pa ni Leopold dahil hindi rin naman siya magtatagal sa loob.
“Good morning sir L!” bati sa kaniya ng isa sa mga waitress ng restaurant na si Julie.
“Good morning, Julie! Narito ba si sir Raymund mo?” ganting tanong ng binata na ang tinutukoy ay ang tumatayong manager ng branch na ito at ang nakababata niyang pinsan.
“Yes sir, nasa office po siya. Wait po tatawagin ko po siya.”
Pinigil naman siya ni Leopold at sinabing siya na lang ang magtutungo sa opisina ng lalaki. kakatukin na sana ni Leopold ang pinto ng may weird na tunog siyang narinig mula rito.
Inilapat pa niya kanang tainga sa pinto upang pakinggan nang mas mabuti ang ingay na naririnig. Pinihit niya ang seradura ng pinto. Nagulat naman siya na hindi man lang pala ito naka-lock kaya hindi na niya kailangan pang katukin ang binata sa loob.
Nang itulak niya ang pinto pabukas ay nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita ang likuran ng pinsan. Nakababa ang pantalon nito habang may kung sinong babae naman ang nakabukaka sa harapan nito habang nakahiga sa office table ng binata.
“Jesus! What the hell are you doing?”
Nagulantang ang dalawa sa lakas ng boses niya. Maging ang iba pa niyang mga empleyado ay napatigil din sa kanilang mga ginagawa. Agad niyang isinarado ang pinto nang tangkaing humarap sa kaniya ng pinsan na hindi man lamang itinataas ang pantalon.
Hinarap na rin niya ang mga empleyadong nakatuon ang atensyon sa kaniya ng mga sandaling iyon. Nginitian niya ang mga ito. “Don’t mind me. Bumalik na kayo sa mga trabaho ninyo.”
Agad naman siyang sinunod ng mga ito. Maya-maya lamang ay nag bukas na rin ang pinto ng opisina ni Raymund. Lumabas mula rito ang babaeng nilalapastangan kanina ng kaniyang pinsan. Napansin pa niyang nakasuot ito ng uniporme ng kaniyang restaurant.
“Good morning sir!” Nakayukong bati ng babae na sigurado si Leopold na hiyang-hiya ng mga sandaling ‘yon.
Sunod na lumabas mula sa opisina si Raymund. Pero bago pa ito tuluyang makalayo sa hamba ng pinto ay itinulak na niya ito papasok.
“What the hell are you doing, punk? Oras ng opisina ngayon and you’re banging our employee? Are you insane?”
Nagkibit-balikat lamang ang binata sa kaniyang tinuran. Napahilot naman sa kaniyang sentido si Leopold. Hindi na talaga niya alam ang gagawin sa sutil niyang pinsan na ito.
“Kung hindi lang kita pinsan tinadtad na kita ng bala eh,” gigil na wika ni Leopold.
Hindi na pinansin pa ni Raymund ang huli niyang sinabi bagkus ay itinanong na lang sa kaniya kung ano ang sadya niya rito.
“I’m here for the monthly report of our sales for this branch.”
“Ngayon na pala ‘yon? Ang bilis talaga ng panahon. One moment, kuya.”
Tinalikuran siya ng binata at binuksan ang wooden drawer sa gilid nito. Saglit niya itong hinalungkat at kinuha mula roon ang isang folder at inabot sa kaniya.
“Our sales went up by 13 percent this month.” Nakangising saad ni Raymund. Makikita sa mga mata nito na ipinagmamalaki nito ang achievement ng kaniyang branch para sa buwang iyon.
Wala na rin siyang nagawa kung hindi ang batiin ito dahil alam naman niyang hinihintay nitong purihin niya ang binata. “Fine, good job, Raymund!”
“Anyway, hindi mo ba kasama ang pamangkin ko? Bakit ikaw lang ang nandito?”
“She’s outside. Hindi niya trip pumasok dito eh. Busy siya sa paglalaro sa tablet niya. Want to say hi?”
Nang tumango ang binata ay sabay na nilang tinalunton ang daan palabas. “Sa susunod na mahuli pa kita sa ganoong akto, I swear, Raymund. I’m gonna beat you to death, understand?”
“Sir! Yes Sir!” tugon naman ng lalaki na sinabayan pa nang pag saludo.
Nang marating ang parking lot sa tapat ng restaurant ay kaagad na nag salubong ang kilay ni Leopold nang makitang nakabukas ang pinto sa passenger seat ng kanilang sasakyan.
Mas binilisan pa nila ni Raymund ang paglalakad dahil dito. Kumakabog ang dibdib ng binata habang papalapit lalo na nang mapag-alaman na wala sa loob ng sasakyan ang kaniyang anak.
“Where’s Lia?” nagtatakang tanong ni Raymund.
Nahihintakutan silang nagkatinginang mag pinsan. Kung ano-anong senaryo ang pumapasok sa isipan ni Leopold ng mga sandaling iyon. “Call the police!”
Hindi naman na siya nag dalawang salita pa sapagkat mabilis na tumakbo patungo sa restaurant si Raymund upang tumawag sa mga pulis.
Labis ang pagkabog ng dibdib ni Leopold ng mga sandaling iyon. Hindi niya mapapatawad ang kaniyang sarili kung sakaling may mangyaring masama kay Lia.
Nanginginig man ang mga kamay at buong kalamnan dahil sa takot na nadarama para sa anak ay pilit na kumalma ang binata.
“Think, Leo, Think,” bulong niya sa sarili.
Chineck niya ang seradura sa pinto ng sasakyan para malaman niya kung may sign of struggle ba mula roon dahil kung dinukot ang kaniyang anak ay kinakailangan sapilitang buksan ng mga perpetrator ang pinto ng sasakyan upang makuha ang bata mula sa loob.
Pero wala siyang nakita na kahit ano man, kahit maliit na gasgas man lamang sa sasakyan.
Humahangos na bumalik sa kaniyang kinaroroonan si Raymund at ibinalita sa kaniya na natawagan na niya ang mga pulis at patungo na ang mga ito sa restaurant.
Ngunit hindi na makapaghihintay pa si Leopold na dumating ang mga ito dahil maaaring nasa peligro na ang buhay ng kaniyang anak. “Stay here and wait for the Police to arrive. I’ll look for my daughter.”
Nakauunawa namang tumango si Raymund sa pinsan at bumalik na sa restaurant upang hintayin ang mga pulis. Habang si Leopold naman ay ipinagpapatuloy ang paghahanap kay Lia.
“I’m coming, Lia. Please be safe.”
KASALUKUYANG tinatalunton ni Andrea ang daan papasok sa shopping district nang may mapansin. Napansin niya ang isang batang babae na may hawak na isang malapad na tablet.Mataman niyang pinagmasdan ito. Nagpalinga-linga pa siya upang subukang tukuyin kung sino sa mga tao sa paligid ang magulang nito ngunit wala ni isa man sa mga ito ang kahawig ng bata.Pababayaan na lamang sana niya ito at itutuloy na ang pagtakas na ginagawa niya sa mga bodyguard na npalaging nakabuntot sa kaniya nang makitang nilapitan ng tatlong teenager ang bata na sa tingin niya ay nasa anim o pitong taong gulang pa lamang.Base sa nakikita niya ay pinipilit ng mga teenager ang bata na ibigay sa kanila ang tablet na hawak nito. Hindi naman nagpapatalo ang bata kahit pa mas malaki ang mga ito sa kaniya.Noong pilit nang inaagaw ng mga teenager sa bata ang tablet nito ay dito na umaksyon si Andrea. Tahimik niyang nilapitan ang mga ito at binatukan ang tatlong ulupong mula sa kanilang
MATAPOS makatanggap ng tawag mula sa istasyon ng mga pulis ay agad na nagtungo roon si Leopold kasama si Raymund. Nang makababa mula sa sasakyan ay nahagip pa ng paningin ng binata ang isang papaalis na babae mula sa istasyon ng mga pulis. Hindi na niya pinagtuunan pa ito ng pansin at agad na pumasok sa loob nakasunod naman sa kaniya ang kaniyang pinsan. Mabilis na umikot ang mga mata ni Leopold sa paligid upang hanapin ang anak. Si Raymund na lamang ang nakipag-usap sa mga pulis habang abala ang binata sa pag oobserba sa paligid. Patakbong lumapit sa isang bench si Leopold nang matagpuan ng kaniyang mga mata roon ang anak. Mahimbing itong natutulog. Ininspeksyon pa niya ang mga braso at paa ni Lia kung may sugat ba ito. Nagpapasalamat na napabuntong-hininga si Leopold nang masigurong wala itong kahit na anong galos. Nang muli niyang tapunan ng tingin ang anak ay doon lamang niya napansin ang pink na scarf na nakabalot sa bata. Nilapitan niya
NANLAKI ang mata ng mga kasama ng babaeng nagngangalang Kristin. Pati si Harmony na nagse-serve sa kabilang table ay napaubo nang malaman na ex-girlfriend pala ito ng kaniyang amo.“It’s good to see you again after so many years, Leo.”Ngumiti lang kay Kristin ang binata. sa totoo lang ay wala naman talaga siyang pakialam sa pagkikita nilang ito. Ang mahalaga lamang sa kaniya ay sa kaniyang restaurant napiling kumain nito.“I can’t believe that you’re still poor after all these years. God, it’s really a good choice to break up with you when we were in high school or else, losyang na siguro ako sa sobrang stress sa iyo,” maarteng saad pa ni Kristin.Magsasalita na sana si Harmony na kapansin-pansin ang pag dilim ng anyo. Hindi niya maatim na nilalait-lait lamang ang taong tumulong sa kaniya na makapag tapos ng pag-aaral at tumuring sa kaniya bilang kaparte ng pamilya nito.Subalit agad siyang napigil n
DUMATING na ang araw ng reunion. At dahil nga nakasaad naman sa invitation na alas otso pa ng gabi mag sisimula ang programa ay sa Lia’s gourmet muna tumambay at nagpatay ng oras si Leopold.Napakiusapan na rin niya si Raymund na samahan muna si Lia sa kanilang bahay ngayong gabi dahil siguradong mahuhuli na siya sa pag-uwi mamaya.Pinanonood lamang niya kung paanong landiin ni Harmony ang mga babae nilang customer na willing namang makipag-lokohan sa lalaki. Hindi na siya nagtataka kung bakit magkasundo ito at si Raymund. Pareho kasi silang mahilig sa mga babae.Mabuti na lamang talaga at nasa magkaibang branch sila ng restaurant dahil kung hindi ay baka imbis na restaurant ay maging bar na ang Lia’s gourmet.Seven-thirty na ng gabi nang mapag desisyunan ni Leopold na magtungo na sa event. Hindi naman siguro masama kung mahuhuli siya ng kaunti rito. Tiyak naman na wala masyadong makakatanda sa isang dating mahirap na bastardong kagaya niya.
HANGGANG sa makarating sa kanilang tahanan si Leopold ay tila ba wala pa rin siya sa kaniyang sarili.Nanumbalik ang lahat ng sakit at guilt nang mamatay ang lahat sa team niya seven years ago.Pakiramdam niya kahapon lamang nangyari ang lahat ng iyon. Ang bawat putok ng baril na kaniyang naririnig habang siya ay nasa gitna ng laban noon ang siyang umaalingawngaw sa kaniyang pandinig ngayon.Ang bawat pagtangis at sigaw ng mga inosentang mamamayan na naipit sa gitna ng isang nakamamatay na laban ang siyang nananariwa sa kaniyang isipan ng mga sandaling iyon.Kalahating oras na ring nasa loob lamang ng kaniyang sasakyan si Leopold. Hindi niya magawang bumaba mula roon dahil pakiramdam niya ay kaagad siyang hihilain patungo sa kailaliman ng lupa ng kaniyang mga namayapang kasama.Isinubsob niya ang kaniyang mukha sa manibela at mahigpit na piniga iyon.Nag-init ang sulok ng kaniyang mga mata. Kasabay nang pag-alpas ng mga luhang pilit niyang p
KAHIT pa late na nakatulog si Leopold kagabi matapos niyang mag stroll at tumambay sandali sa isang tulay ‘di kalayuan sa kanila ay maaga pa ring nagising ang binata. Kinakailangan niya pa kasing mag handa ng almusal bago pa magising si Lia at si Raymund. Kumuha siya ng walong piraso ng itlog mula sa egg shelf sa ref at nagsimulang batihin iyon. Napaangat ang sulok ng labi niya nang manumbalik sa kaniyang ala-ala ang weird na babaeng umiiyak sa tulay kagabi. Base na rin sa pagkakasigaw at pagtangis nito ay pihado siyang mayroon itong mabigat na problemang dinadala. Dahil may kadiliman na rin kagabi ay hindi na niya masiyado pang naaninag ang mukha ng dalaga ngunit sigurado siyang maganda ito base na rin sa matangos na ilong at may kanipisang hubog ng mukha nito. Pero hindi niya gustong ma-involved sa isang problematic na babaeng katulad ng babae sa tulay kagabi. Isa pa hindi pa rin naman naaalis sa puso niya ang pinakaunang babae na inibig niya ng lub
MAAGANG gumising kinabukasan si Leopold. Tutal sabado naman at walang pasok sa eskwela si Lia ay itutuloy na niya ang plano niya nang nagdaang gabi.Maaga siyang naligo at naghanda ng almusal. Inihanda na rin niya ang susuoting damit ni Lia para sa araw na iyon. Ibinilin na lamang niya kay Harmony ang Lia’s gourmet at ipinaalam niya na rin sa lalaki na hindi muna siya magtutungo dito sa araw na iyon.Nang matapos lutuin ang paboritong almusal na at maihain ito sa hapag ay agad na inalis ni Leopold ang suot na apron at nagtungo na sa silid ng bata upang gisingin ito.“Lia? Gising na anak, aalis tayo mamaya,” bulong ni Leopold sa bata kasabay nang mahinay na pagyugyog dito.Papungas-pungas na bumangon si Lia.“Saan po tayo pupunta?”“Secret! Huwag ka na lang mag tanong para surprise kung saan man tayo magpupunta ngayon, okay?”Tumango lang si Lia sa kaniyang ama at agad na nagpakarga rito. Nakan
BASANG-BASA dahil sa ulan si Leopold nang makabalik siya sa kanilang sasakyan.Kanina pa sana sila nakaalis sa cemetery kung hindi lamang naiwan ni Lia ang stuffed toy niya sa puntod ng kaniyang ama.“Daddy are why you wet? Where’s your umbrella?” nagtatakang tanong ni Lia sa binata.Ngumiti naman siya rito. “I gave it to someone who needs it the most.”Hindi naman na nag salita pa ang bata. Binuhay na ni Leopold ang makina ng sasakyan at pinasibad ito palayo sa lugar. Dahil sa malakas na ulan ay tumigil muna sila sa isang sikat na fast food restaurant sa bansa. Ang maligayang bubuyog.“Gusto mo ba ng fried chicken, Lia?” tanong ni Leopold sa anak.“Yes po. Pati po Ice cream,” sagot naman ni Lia.Nakangiting tumango naman ang binata sa anak. Matapos makuha ang order sa counter ay kaagad din naman silang nakakita ng mauupuan. Maganang nilalantakan ni Lia ang kaniyang mga pagkain nan