“Are you sure about this? Pwede ka namang tumira sa bahay ko bakit magcocondo ka pa?”
Binuksan niya ang pintuan ng kotse at lumabas ako habang bitbit pa rin ang batang hanggang ngayon ay tulog pa. Tiningnan ko siyang kinuha ang bagahe ko sa likuran ng kotse niya at kinaladkad iyon palapit sa’kin
Tiningnan ko naman ang condo na nerentahan niya para sa amin ni Munde. Hindi iyon sosyal at garbo. Simple lang ito at di gaanong kalaki.
“Salamat na lang, pero ayos na ‘to.” Tango ko sa kanya.
“Then, let’s go.” Sabi niya at akma na sanang pumasok sa loob pero pinigilan ko siya.
“Oh?”
“I’ll take it from here. Thank you for everything.” Sabi ko sabay kuha ng maleta ko sa pagkakahawak niya.
“What? Teka naman, di mo man lang ako papasokin sa condo mo?” Pagmamaktol niya.
“Alam kong busy ka ngayon kaya umalis ka na at asikasohin ang mga kaila
“Miss Villanueva? It’s your turn.” Sabi ng isang staff at agad naman akong tumayo. I’m wearing my glasses and my fake face. It’s made of an artificial material specially made for disguise, it’s very soft and light also it’s waterproof just in case. With this disguise, no one can recognize me, even for someone who’s particularly familiar with me. Ahh nga pala, si bulaklak ang gumawa nito.Pumasok ako sa room at nakita ko ang apat na taong naka-upo sa harap. Isa doon ang babaeng ilang taon kong gustong pigain. Yung piga na kahit ni mallit na katas ay walang natira. I can’t believe we’re finally seeing each other again, just seeing her face boils my blood at a certain point.Umupo ako sa harap nilang apat habang kalma kong tiningnan sila isa-isa. Buti na lang talaga at siya lang ang nandito kaya paniguradong di ako mamamatay sa high blood pressure pagnalaman kong silang lahat agad maaninag ko sa interview na &lsq
“Of course, you wouldn’t know, it’s very understandable.” What I’m saying is you’re ignorant. “How kind of you.” Sagot niya. Kita mo na? Ang bobo ngang talaga. Hindi ko alam kung bakit at paano ako nauto ng taong ‘to noon. “Anyway, that’s all for the interview, nice meeting you Miss Villanueva. We’ll call you soon.” Sabi nila. Tumango lang ako at tumayo bago umalis sa room. Should I consider this a success? I definitely hooked them. Emposible na hahayaan lang nila makawala ang isdang nabingwit nila, isa pa, isa iyong isdang gustong-gusto nilang makuha. Hehe. Huminto ako sa tapat nang isang malaking building. I am proud to say that this is the company my mother founded with hard work. I have a lot of memories of this building together with my Mom. She’s a woman I am looking up to. She’s my role model. There was once a time I dreamed of becoming like her. She’s a perfect woman, but the only thing that flawed her existence is that she married a man like
“Kumain ka na?” Tanong ko sa kanya at kinarga siya papuntang kusina.“Sinabi ni ate flower na kumain na raw ako kanina pero ayaw ko. I’m waiting for you.” Sagot niya habang ipinaupo ko siya sa upuan na mataas para abot niya ang lamesa.“Uhh, ate flower?” Tanong ko na may halong pagkalito.“Si ate flower, tinatawag mo siyang bulaklak ‘di ba? So she’s ate flower.” He righteously replied. Napatango-tango pa siya habang ang kanyang kamay ay nakalagay sa kanyang chin na parang nag-iisip ng malalim. Bwahahahahahaha!“T-teka baby, hahahaha! Tinawag mo siyang ganoon?” Tanong ko habang pinipigilan ang tawa ko. Napahawak pa ako sa tiyan ko dahil kung hindi baka tumawa talaga ako ng malakas.“Oo, why are you laughing Mommy?”“Bahahahahaha! Ahahaha! B-baby, you’re so… so… hahahaha!” Di ko na mapigilan ang sarili ko at napatawa na tal
“Are you ready baby? It’s your first day sa school, kinakabahan ka ba?” Tanong ko sa batang nasa gilid ko habang nasa loob parin kami ng kotse ni bulaklak. Palagi siyang nakatingin sa labas ng kotse at tinatanaw ang isang kindergarten school kung saan siya papasok.“Yes! Gusto ko nang magamit si dolphin!” Sabi niya habang iwinagayway ang kanyang lapis na may dolphin sa taas.“Buti at hindi ka kinakabahan little Z, ang ibang classmates mo oh umiiyak na.” Turo ni bulaklak sa isang batang kinakaladkad ng kanyang ina patungo sa school. Lumilingo-lingo pa ito na parang ayaw yatang pumasok.“Oh! Oh! Umiiyak nga siya ate flower!” Sigaw ni Munde sabay turo doon sa bata.“Pfft!” Napatawa ako ng mahina nang makita ang reaksiyon ni bulaklak sa tawag sa kanya ni Munde. Hindi ko maipinta ang mukha niya na nakatingin kay Munde.“Anyway, hatid na kita sa loob baby?” Sabi ko at binuksan
“Dad! Daddy!” Sigaw ko at tumakbo sa kabilang kanto ng daan. Napalingon siya sa direksiyon ko at lumaki ang mata. Ilang segundo lang ay narinig ko ang busina ng papalapit na truck galing sa kanan ko, ngunit bago pa man ako makalingon para sana tingnan ang truck na iyon ay nasa bisig na ako ng isang malaking kuya.“F*ck!”“D-daddy?!” Sigaw ko nang mapagtantong si Dad ang yumakap sa’kin.“You kid! What on earth is wrong with you?! Anong akala mo may siyam ka na buhay, ha?” Sigaw niya sa’kin. Nagulat ako sa sigaw niya kaya di ako makapagsalita saglit.“S-sorry…” Mahinang sambit ko at napayuko. Hindi ko naman namalayan na umiiyak na pala ako.“You-! What the hell.” Bulong niya at napasampal sa noo. Di ko siya naiintindihan kaya tinitingnan ko na lang ang mukha niya.“You didn’t call me.” Sabi ko at napa-iyak. Ilang araw kong hinintay ang
Adeloiza’s POV:Seryoso akong nakatutok sa screen ng computer habang nags-scroll. I am currently busy stalking Kristina. Dahil sa kakastalk ko sa kanya napagtanto kong ang sikat na sikat na pala niya ngayon. Parang kahapon lang ay nilalampasan lang siya ng mga tao, hindi pa kasi siya sikat noon. Pero ngayon, kahit saan siya nagpupunta ay paniguradong dudurogin siya ng mga taong umaaligid sa kanya makakuha lang ng autograph. Sobrang rami na pati ako ay nabigla sa kasikatan niya. Kahit sa mga fanpages ay ang rami niyang hard-dying fans na animo’y ikamamatay nila kung hindi nila nakikita si Kristina sa isang araw. Nabisita ko na lahat ng fanpages niya, ang rami na parang aabutin yata ako ng isang araw bago ako matapos.“Ang taas na ng lipad mo ah?” Bulong ko at napacross-arms. Paano ba namang hindi tataas ang lipad eh ang laki ng pakpak niya. Malaki nga hindi naman sa kanya, tsk!Hmmm? Binasa ko ang isang post sa page na pinaso
Tiningnan ko ang paligid ng isang villa kung saan ako dinala. This is the first time I have been here. So this is where that old man lives eh? Nilibot ko ang mata ko sa mga nagkikislapang ornaments sa gilid ng daan. Sa paligid kasi ay may maraming nakapalibut na rosas kaya nilagyan ng harang sa gilid ng daan. Harang na animo’y mas mahal pa sa apartment na nererentahan ko.“Right here.”Napatingin ako sa lalaking nagga-guide sa akin patungo sa loob ng napakalaking villa. Pumasok kami sa loob at bumungad sa akin ang naglilinyahang mga nakaunipormeng maids. Ang laki ng villa na ito kaya siguro marami rin silang maids.“Nasa loob siya.” Huminto siya sa isang nakasaradong pintuan at binuksan iyon. Tiningnan ko lang siya habang wala sa mood na pumasok sa loob. Nakita ko ang matanda na nakawheel-chair na ngayon habang nagmamasid sa malawak na hardin. The walls in front are made of glass so the scenery outside can be seen clearly. Hindi ako
“I was so surprised after I heard you came back. I thought I’m never going to have the chance to..” “Of course you won’t ever have the chance. Not in this lifetime.” Sabat ko. I know what he is going to say. I won’t ever forgive him. Never. “Adel.” Mahinahong tawag niya sa akin. “Stop it. Kahit anong gawin mo I won’t forgive you.” Deretsong sabi ko ng walang pagaalinlangan. “…” He sighed. “Tapos na? Dahil aalis na ako. Ayokong mapadpad ulit dito sa lugar na ‘to kaya huwag na huwag mo na akong tawagan pa.” Pinihit ko ang pintuan para umalis na. “What are your plans? I know you came back not because you want to live here.” Sabi niya at napahinto ako. “If I really do have one, huwag kang makialam, matanda. Dahil kung mangingialam ka, baka damayin pa kita.” Isasara ko na sana ang pinto pero nagsalita siya ulit. Ano na naman ba?! “Let me know if you’ll need my help, Adel.” I trembled not because I am touched but because it’s