KABANATA 25

"Help her doc, please." Pagmamakaawang wika ng kapatid ko.

"No! You should have let me die..." Umiiyak kong usal pero mabilis lang na umiiling si Karen at tiningnan ang doctor.

"Doc, pakalmahin niyo po siya." Karen pleaded.

Umiwas nalang muli ako ng tingin sa kanila dahil pagod na pagod na ako. The nurse injected me something that I lost my consciousness again.

Muli akong nagising. Agad na nilibot ng aking mata ang paligid at nakita kong natutulog si Karen sa'king tabi. Nakayuko siya, ang katawan ang nakaupo sa isang upuan at ang kanyang ulo ay nasa bed ko. She's holding my hands as if she's afraid I might run or something. Siguro gabi na dahil hindi ko naman nakikita ang nasa labas. I touch her hair kaya agad naman siyang napagalaw.

"Clea...? Do you need anything? May masakit ba?" Nabukadkad siya at dali-dali akong tiningnan.

"No," I shook my head and gently smile.

"Tawagin ko lang si Doc, sandali lang." Sabi niya at mabilis akong iniwan sa kwarto ng ospital.

Sinundan