Share
CHAPTER 8
Kaugnay na kabanata
EYE SAW YOU CHAPTER 9
CHAPTER 9LEIGHTON WAJEEH"...pero wala na sa kanya ang butterfly hairclip. Pero nakikita ko nalang ngayon na iba na ang may suot nito."PAGKATAPOS NILANG marinig 'yon ay tumingin silang lahat sa babaeng kasali sa suspek---si Iris. Parang naiintindihan nila kung sino ang tinutukoy ko. Pero nakatutok lang sa akin ang mga matutulis na mata ni Iris. Now, she's mad at me, perhaps."Hindi ko alam kung paano mo 'yan eksaktong nakuha. Well, siguro kinuha mo 'yan mula sa bata para walang magbago sa mukha mo na maaaring mapaghinalaan ng mga pulis. Napagtanto mo na nahulog 'yong pantali mo sa buhok kasabay ng paghulog ng biktima. Tama ba, Iris?" baling ko sa kanya.Nakatingin sa kanya ang lahat. Hindi ko alam kung bakit niya 'yon ginawa. Wala siyang nabanggit about sa relationship nila ng biktima, kung magkakilala ba sila o hindi. And for that, I don't have anything to prove her reason for doing such thing and even a guts, I have nothing."I don't know where in this corner you got that words of
EYE SAW YOU CHAPTER 10
CHAPTER 10NIKOLINA EUN-JI"AYSH, JINJA! Why did you---wae wae?""Did you just twist that goatsh*t?""D-Did I? Oh... Sorry.""UGH! This will be great!"I woke up because of that sudden noise in my room. Matapos ang isang parang putok, many voices followed.Who the hell interrupted me while sleeping?!Wala naman akong naaalalang kasama ngayon dahil 'yong mga kasama ko dito noon sa bahay ay natakot noong na-tyambahan sila ni mommy kaya ayon, nagsilayas silang lahat. I pity them, though.I rolled on my bed, still trying to think what was that noises all about. Wait, these voices... These voices seems familiar! No way!Agad kong iminulat ang aking mga mata at napaawang ang mga labi ko."Saeng-il chukahamnida... saeng-il chukahamnida... Saranghaneun Eun-ji shi... saeng-il chukahamnida~"Matapos nilang kantahin iyon, paulit-ulit akong napakurap. Kinukusot-kusot ko pa ang aking mga mata para masisiguro kong hindi ako namamalikmata lamang. Then later on, it sank unto my mind who are these peo
EYE SAW YOU CHAPTER 11
CHAPTER 11YUNA AYANNEI WAS STILL staring at the two women who were walking on the street. They were trembling and crying. I keenly looked at the surroundings, though hindi ako nagpapahalata. I just pretended that something's wrong with my car, then slowly drove.Maybe they were watched by someone holding a sniper from afar, or worst there is a bomb on them that once they move na hindi nakaayon sa plano ay papuputukin ng manipulator ito.Maybe yes.Nasa park na ako ngayon. Tumingala ako sa mga bintana at rooftop ng mga gusaling nakapaligid sa amin upang siguraduhin kung may nagmamasid sa kanila mula sa malayo. Pero wala akong nakitang kahina-hinala.I gazed around and there I saw three suspicious people-two guys and one lady. The first guy was busy reading his newspaper, he is sitting on a side seats. Panay ang tingin niya sa dalawang babae. The next guy is wearing a black shade. Nakatayo lang siya sa gilid pero kahit hindi nakaharap ang kaniyang mukha kung saan mismo naglalakad ang
EYE SAW YOU CHAPTER 12
CHAPTER 12HARRY JEFSOVILENAGISING AKO dahil sa malakas na tunog ng alarm clock! Argh! I'm very tired. I am still yet wanted to sleep. Damn, alarm clock.Sinubukan kong abutin ang alarm clock para patayin ito. Kinapa-kapa ko ang aking kamay pero hindi ko ito maabot. I stretched my right hand more sa abot ng aking makakaya para maabot yung hayop na alarm clock. Pero...Blag!Sh*t!Nahulog ako sa higaan at nauntog ang ulo ko. I groaned as I opened my eyes at napagtanto kong mali pala ang direksyon ng inabutan ko ng kamay. Nasa may kaliwa nga pala ang table ko kung saan nakapatong ang bwesit na alarm clock na 'yon. Nakakainis."Harry! Are you okay?" narinig ko ang sigaw ni Mama mula sa labas."Yes, ma!" nasagot ko nalang. But the truth is, I'm not. I'm pissed.Imbis na tulog mantika pa ang utak ko, pero dahil sa pagkahulog ko kanina ay nagising na lang ito bigla na parang inapoyan. Kay aga-aga, eh. Wait, maaga pa ba? I checked the time and it's already past 11 in the morning. Hindi kat
EYE SAW YOU CHAPTER 13
CHAPTER 13HARRY JEFSOVILEHALOS LUMIPAD ang kotse ko sa pagmamadali ko. Putik, I am surely be late!I arrived in front of the Royal Town House in 30 minutes. Dali-dali akong nag-park ng aking sasakyan at pumunta agad sa reception table."Good eve---""Where I can find the function hall?" I asked the staff immediately. Napatulala pa muna siya at biglang yumuko. Please, answer immediately. I am 28 minutes late!"E-E-Eighth floor, room number 504, Sir." she answered, bowing her head. Na-offend ko ata siya no'ng pinutol ko ang bati niya kanina. Well, pasensya na pero may party pa akong hahabulin.I immediately went to the elevator and pressed the number 8 in the buttons. Paglabas ko ng elevator ay marami-rami na rin ang nakikita kong naka-formal attire. Sa dulo ng hallway ay may nakabukas na double door. Para itong maindoor sa isang mansion. Lumalabas din mula sa loob ang iba't ibang kulay ng ilaw.I looked for my
EYE SAW YOU CHAPTER 14
CHAPTER 14YUNA AYANNEAFTER AN half hour of driving, I stood in front of this-if I am not mistaken-12-Storey building. I walked to the reception table and I saw a group of my classmates on the left. So, I joined their crowd.They stared at me from top to bottom. They might thinking about me wearing this royal blue dress. Yes, dahil naubusan ako ng oras doon sa park kanina, I decided to wear the color what I liked the most. Hindi naman sila nagtanong kung bakit ako nakasuot ng color blue."Oh, nandito na pala si Yuna, oh." sabi ni Trixie. "Sabay-sabay nalang tayong pumunta sa function hall."I just smiled at them."It's 5:50. Maybe we should go now. Eun-ji might already be waiting for us upstairs." Madame Velasco announced so we started walking to the elevator. Yup, our professor joined the party kasi magka-vibes na sila ni Eun-ji sa LSA. At dahil marami-rami rin kami, hindi kami kasya sa iisang elevator kaya umuna na sila.
EYE SAW YOU CHAPTER 15
CHAPTER 15LEIGHTON WAJEEHI JUST WOKE up from bed soon as the rays of the sun reached my eyes. I looked at the clock and it says, 10:23 AM. Today is Sunday. And Sunday is...Naalipungatan ako nung narealize kong Sunday nga pala ngayon! It's her debut party! Ibinangon ko ang aking katawan mula sa higaan. At...Hays! I nearly forgot. I'm still here at the hospital!I remember that I took sleeping pills last night. Kailangan daw kasi ng pahinga. Pero ang tagal ko naman yatang nagising.I fixed myself before I walked out from that room. I felt my foot back to it's normal state. Hindi na siya masakit at nakakalakad na ako nang maayos as I try to walk around the area.I went directly to the billing station. "Miss, Is Leighton Wajeeh Estrella cleared?" I asked the woman on the chair."Let me check." she answered. May pinindot-pindot pa siya sa computer saka siya bumaling ulit sa akin. "Mr. Leighton Wajeeh Estrella haven't yet paid his bills." she resumed.That only means, I'm not yet allowed
EYE SAW YOU CHAPTER 16
CHAPTER 16LEIGHTON WAJEEHAFTER I SAW what I was looking for, I smirked. Yup, I need to lie about that para mapatayo sila."AHERM!" Nilakasan ko talaga ang boses ko para marinig ako ng apat na suspects. Hindi naman ako nabigo at napalingon sila ulit sa akin. "Huwag na pala. Ako nalang ang lalapit sa kaniya. Pwede na kayong maupo." I stopped them kaya bumalik nalang sila sa pagkakaupo. Pero halata sa kanilang mukha ang pagtataka.Pinuntahan ko na kaagad si Tito. "Oras na po, tito." sabi ko sa kaniya. Naintindihan niya naman iyon at sinamahan na ako pabalik sa customer's area."Sir, may bahid po ng dugo ang upuan." bungad sa amin no'ng Trainee habang karga-karga ang white stool."Did you already check this?" tanong sa akin ni Tito."Yes, Tito. I already saw that." sagot ko at dumiretso na kami kung saan nakaupo ang mga babae. Tito gave me a meaningful look and I gave him a nod. I cleared my throat. "The victim died because of poisoning." I started. Nabigla naman silang apat."Poisonin
Pinakabagong kabanata
