Ellie Syallis' POV
I ran away from him dragging Loid with me. It seems like I've involved Loid in this mess at ngayon kilala na s'ya ni Hugo. For sure he'll wonder kung sino si Loid and his relationship with me. I'm scared of what Hugo might be up to after this day.Hindi ko rin in-expect na kikitain ako agad-agad ni Loid at naghihintay pala s'ya mismo sa airport. I told him I would just text, call, or email him kapag handa na ako sa magiging pagkikita ulit namin.
What's worse? He knows that I'm married. I don't want him to know. I don't want anyone to know. I don't want people to hover over me just because of this stupid situation.
"El."
"Eli."
"Ellie, ubos na ang venti mo."
I snapped back to reality nang mapansin ko na ubos na nga ang venti drink ko. In just a minute? Ambilis naman.
Napansin siguro ni Loid na nakakunot ang noo ko kaya sinagot n'ya ang tanong ko sa sarili na hindi ko manlang binabanggit sakanya.
"
Hiera Hilton's POVCalifornia was not bad at all. At first it was fun, though as time passed things got boring. It was the same cycle; the same routine over and over. Bar, men, women, social life... I got sick of it. I want to be entertained.I want something exciting and thrilling.But suddenly, something intriguing happened. It was horrendous too, actually.I came home immediately as Tita Lila told me the things na nangyayari sakanila, aside that, I have my own private eye rin.Matagal ko nang sinusundan si Hugo, personally! And this girl called Ellie whom he forced to be his wife ever since their so called "wedding" happened. Pati sa Iceland I followed them too.In all honesty, she's not that beautiful. I don't know what Hugo saw in her.I rolled my eyes nang maisipan ko at matanong ulit ang sarili kung bakit ko 'to ginaga
Ellie Syallis' POVSa pag-alis ko sa dalampasigan kung saan kami nagdiwang ng kaarawan ni Loid at sa pagpaalam ko sakan'ya, hindi pa talaga ako umuwi no'n. Pinatigil ko ang taxi sa kumpanya o sa agency.Sa pagpasok ko ay pinagpiyestahan nila ako nang mga titig ng mga tao na naroroon, mapanghusgang titig at mga titig na tila nakakamatay.It's a big agency. It goes up to the tenth floor. Nasa harapan na ako ng elevator nang bumukas ito at niluwa ang taong matagal ko nang gusto makita.Theia Finn.Naging estatwa ako at pati rin s'ya. Mga ilang segundo rin bago s'ya nakapag-react at niyakap ako nang mahigpit."E-Ellie! I've missed you!!" Mangiyak-ngiyak nitong sabi.Niyakap ko rin s'ya nang mahigpit at isa-isang tumulo ang mga luha galing sa mata ko. Siguro dahil sa frustration. Sobrang bigat ng dibdib ko. Para akong sasabog sa lito at sa mga emosyong hindi ko alam kung paano isasa-ayos.A maelstrom of emotions."I missed yo
The movie started.Ang pinili kong cd ay 'yung sa Warm Bodies. Napanood ko na 'to nung dati pa. But I would watch it a hundred times if I had the time.Nakaupo s'ya sa lapag habang ako'y nasa kama naman.The movie started with the male lead zombie wondering how he became a zombie and him narrating the state of the different zombies around him.He had always felt empty. Like there's something missing at hindi n'ya malaman-laman kung ano man 'yon. Nakalimutan na niya ang buong pagkatao n'ya. Ang alam n'ya lang ay isa s'yang zombie at sa letrang R nagsisimula ang pangalan n'ya. He eats brains to feel the emotions of the human that he killed. The brain is the best part because it makes him feel human again.Gustong-gusto ko talaga ang movie nato. You could say it's my comfort movie.Inabutan n'ya ako ng mga pagkain na hinanda n'ya at una kong tinikman ang muffins."You baked these?" Tanong ko.Masarap! How is he so good with food?!
Dumilat ako sa ingay na bumulabog sa panaginip ko. Uminat ako at humikab sa saktong pagbangon. Inikot ng mga mata ko ang buong kwarto. Nakababa ang mga kurtina kaya pala hindi agad ako nagising nang maaga. Tinaas ko 'to at parang tanghali na. Tinignan ko ang orasan ko at tama nga ako.Lumabas ako sa kwarto ko kasi parang gusto kong makaramdam ng buhangin sa ilalim ng mga paa ko. Sa paglabas ko'y bumungad ang amoy ng masarap na pagkain na niluluto. Napagtanto ko rin na doon galing ang ingay na gumising sa'kin. Tumungo ako roon."Oh, gising kana pala?" Bungad sa'kin ni Hugo."Ah." Tugon ko. "May ingay kasi. Ewan ko kung sa panaginip ko lang 'yun. Tanghali narin naman kaya mabuti narin."Kinamot niya ang batok niya. "A-Ah. Pasensya na. Nahulog ko 'yung mga plato na ise-set ko sana."I had a questioning look on my face. Umabot ang tingin ko sa kamay niya. Namumula 'to na parang malapit mag-violet sa sakit. Pati rin ang daliri niya ay may hiwa.N
Today's a new day. Tahimik lang sa bahay as usual. I'm enjoying the serenity that I am in lalo na't malapit lang kami sa dagat. The sea breeze fills my nostrils in pleasure and delight.Five days have passed after nung date namin sa Amusement Park.'Wait, I consider that as a date?!'But so far, days have been good to me and to him. Or should I say to us. Mabait naman siya sa'kin. And he's been treating me well. He's been acting like a real husband, well technically oo, he is my husband sa batas.I caressed my ring and sighed. I wonder what will happen next...Nakaupo ako ngayon sa balcony at tinatanaw ang dagat. Ang ganda ng view. Tanaw na tanaw ang bughaw na kulay. I'm falling in love with the color blue and its tone pallette more and more. Gustong-gusto ko rin pagmasdan ang paghampas ng alon.The sea really does calm me.Tatayo sana ako para kumuha ng juice sa baba sa may sala nang may kumalabit sa'kin."Hugo! Ano ba?! H'wag
Saktong-sakto ang sunset para sa photoshoot na 'to. As the golden orange rays of sun hits my skin and hair, parang dumadagdag s'ya as special effects, making the shoot more beautiful.During the photoshoot, I felt comfortable and happy. My smiles were genuine.The dress I wore was perfect and now I'm wearing a white two-piece bikini. Gustong-gusto ko ang tela nito and I feel pretty in it. And the look on his eyes says it too.That I'm beautiful.Pero everytime our eyes meet, bigla-bigla siyang umiiwas ng tingin. I find it cute. Pagkatapos naming kumuha ng ilang shots, mga lampas sampu ay umupo muna kami sa buhanginan. I'm peeking at the shots he took na tinitingnan niya currently.Yes, he's at his happiest when he holds a camera. And his smile gets wider when he takes a shot with a click and a flash."How's the shots?" Tanong ko. "Maayos lang ba?
Unti-unti ko nang nadidilat ang aking mata. Pagkagising ko ay bumungad sa'kin ang disenyo at kulay na mismong parang kwarto ko. Dahan-dahan ay sinubukan kong maupo galing sa pagkakahiga para mas mahimasmasan ako.I groaned in pain and touched my neck. It seems like it has not been in a good position while I was asleep. My arms hurt too as well. Nilingon ko ang paligid at tama nga ako, kwarto ko 'to.Napabuntong-hininga ako nang maalala ang nangyari. Hugo just admitted to the media that I am his wife. Hindi ba niya alam ang consequences ng ginawa niya? O baka 'yun talaga rin ang habol n'ya...?Conscious of what happened, binuksan ko ang Twitter account ko to see their reactions at kung ikinalay ba talaga nila 'yun.I am never wrong. Pagkabukas na pagkabukas ko, nakalagay na sa "trending" ang pangalan ko.#EllieSyallisMarried#
Busina at nakakabulag na ilaw.I squinted my eyes but it was no use. Wala talaga akong maaninag kundi ilaw lang. Nilapitan ko ang nasasabing sasakyan."Ellie! Sorry I'm late. But I'm here now."Kilala ko kung kaninong boses 'yun. So he came for me... Dapat ba rin ako magalit dahil rason din s'ya kung bakit ako nasampal ni Hugo?But to think of it well, ang may kasalanan naman sa lahat-lahat ay si Hugo. I don't know what I was thinking.Umiiyak pa ako. May bahid ng ligaya pero bakas na bakas pa ang pagod, pighati, galit, at ang sampal na dulot ni Hugo.Ilang inches na ang layo ko sa sasakyan, mga dalawa ata nang mapahinto ako. Hindi ko alam ang gagawin at sasabihin. Nahihiya akong tawagin ang pangalan niya dahil sa kalagayan ko. Napatigil ako at bigla nalang akong nabalot ng init at kaluwagan sa pakiramdam.Ah, it's Loid."Ellie, tara. Pasok at para makapagpahinga ka at makahinga ng maayos sa bahay." Wika nito."Bahay?"