Third Person's POV
Nagkanda-uga-uga si Sheiha sa pagkilos para maghanda sa first day niya as nurse. Tinanghali na kasi siya ng gising dahil nasiyahan siya sa panonood ng korean drama kagabi na umabot na siya ng madaling araw bago natapos ang pinapanood. Sa sofa na nga siya nakatulog at kung hindi pa siya nahulog sa hinihigaan ay hindi pa siya magigising. "Bryly naman! Bakit hindi mo ako ginising? Alam mo bang ngayon ang first day ko tapos late pa ako? Anong e-aalibi ko nito?!" Naiikot na lamang ni Brim ang mga mata niya. Siya ba naman ang sisihin sa kamiserablehan ng kaibigan? Bakit hindi daw niya ito ginising? Psshh... manigas ito. "Hindi ko alam na na-hire ka pala, at bakit ako ang sinisisi mo? Sino ba ang natulog na ng alas-tres ng madaling araw at hindi man lang pinatay ang telebisyon? Sino ang nagbabayad ng kuryente? Sheiha, sino? 'Di ba ako? Sisihin mo 'yang pinapanood mo, nandamay pa." "At bakit alam mong alas-tres na ako natulog? Saan ka naman nagpunta kagabi at madaling araw ka na umuwi? Hah?!" parang inang sermon ni Sheiha.Napaiwas naman ng tingin si Brim at nagpatuloy sa pagkain. Ngayon, siya naman ang na-hot seat. Bakit ba naman kasi inasar niya pa si Sheiha eh, alam naman niyang mababaliktad lang nito ang sitwasyon? Kailan ba siya nanalo rito?"Aalis na ako," lumapit ito sa kaniya at humalik sa kaniyang pisngi."Mag-uusap tayo mamaya," dagdag pa nito. Bago tuluyang nagtatakbo palabas ng bahay nila.Tumingin si Brim sa orasan na nasa sala, hindi iyon gumagalaw at insaktong nakatigil sa alas-diyes ng umaga. "Nalimutan ko palang ipaayos ka. O, 'di kaya ay bibili na ako ng bago? O' hahayaan na lang kita riyan?" kausap nito sa orasan. "Sige, riyan ka na lang."Humigop ito ng kape at naghanda na para umalis. May racket itong nakuha galing sa kaibigan. Dagdag kita rin iyon para sa kanila ni Sheiha at para mahanap nila ang tatay-tatayan na hanggang ngayon ay nawawala."Manong, wala na bang maibibilis 'to? Nagmamadali po kasi ako, sige na po baka may ibibilis pa 'to," nagmamakaawang saad ni Sheiha sa taxi driver.
Hindi na niya kakastiguhin si Brim pagkauwi niya dahil pinag-grab na pala siya nito ng taxi at bayad na. Kaya hindi na niya kailangang magbayad dahil wala naman talaga siyang pambayad. Dahil sa kakamadali niya kanina, naiwan niya ang wallet tapos hindi pa siya nakakain ng agahan. Nagugutom na siya."Miss, umabot na po ako sa speed limit. Kapag pinataas ko pa ito, mape-penalty ako. Mahal pa naman 'yon, miss." Napatango na lamang siya at hindi mapakaling tumingin sa orasan na nasa harapan. Napakunot ang noo niya."Manong, hindi po ata set ang orasan ng kotse niyo," nagtatakang sabi ni Sheiha.Tumingin sa orasan si manong driver bago sa kaniya mula sa salamin."Set po 'yan, maam. Kahit tingnan niyo pa sa phone niyo."Kinuha ni Sheiha ang cellphone na nasa maliit na pouch bag na nadampot lang niya kanina dahil sa pagmamadali. "Shutangina, seven-thirty pa lang?!" gulat niyang kinurap-kurap ang mata. Tumingin sa harapang orasan at sa cellphone niya. "Pero bakit alas-"Natampal niya ang noo ng maalalang sira nga pala ang orasang 'yon. Napakatanga niya dahil nakalimutan niya ang bagay na iyon. Bakit hindi sinabi ni Brim sa kaniya ang totoong oras? Pinagtitripan na naman siya ng kaibigan. Napabuntong-hininga siya at ginulo ang walang suklay niyang buhok. Kasi naman, eh."Miss, mukhang kailangan mo ito."Inabot ni manong driver sa kaniya ang suklay. Kinuha niya ito nag-ayos ng sarili. Mukha kasi siyang aswang na ni-raped ng sampung tao.
"Babagalan ko po ba ang takbo para may oras pa po kayong mag-ayos?"Tumango na lamang siya. She's exhausted already plus the fact that she didn't get a proper sleep. Ang gwapo kasi ni Lee Min Ho na kahit araw-araw niya pang makita ang mukha nito ay hindi siya magsasawa. Ang kwarto nga niya ay puno ng mga poster and pictures nito. Pati unan niya ay may mukha nito. Feel kasi niya na kapag yakap niya ang unang may mukha nito ay yakap na niya rin ito ng totoo. Ang lalim ng imagination niya na kahit panaginip ay gusto niyang ito lamang ang nakikita. Gusto niya rin na palaging gawin itong hero sa lahat ng imaginative stories and scene na nabubuo ng isip. Huminga siya ng malalim at inisip na naman ang crush niyang korean actor. 'Kailan ko kaya siya mame-meet ng personal?' anang isip niya."Miss, nandito na po tayo."Bumalik siya sa realidad. Nang tumingin siya sa labas ay totoong nandoon na nga siya. Agad niyang binalik ang suklay pagkatapos mag-ayos at dali-daling lumabas. Bakit ba kapag iniisip niya ang korean actor ay napapadali ang oras? Tama nga ang sinasabi nila na parang napakadali ng oras kapag kasama mo ang mahal mo.Patakbo siyang pumasok sa ospital dahil eight minutes na lang ay meeting na nilang mga bago. Kailangan kasi silang e-briefing sa schedule na makukuha nila. They need to help each other for the progress on their works. Dahil kung magiging selfish sila, hindi lang sila ang maaapektuhan but also the patients they need to take care.
Pero bago pa siya makarating sa front desk para magtanong kung saan ang nurse's quarters ay isang pamilyar na lalaki ang nakita niya. A sudden guilt cripped into her heart upon seeing the guy again for such a long years. Ang balita nila pumunta ito ng london para doon ipagpatuloy ang pag-aaral. Hindi niya alam na nakauwi na pala ito.May sarili atang pag-iisip ang mga paa niya dahil sinusundan nito ngayon ang lalaki. And she's pretty sure that he's gonna visit his father who's currently confined in the hospital. She thought that the two isn't in good terms but maybe she's just outdated on some things. "Miss ganda, where is room 303?" tanong nito sa dumaang nurse na kakalabas lang ng elevator."Third floor po, sa right side," nakangiting sagot ng nurse around thirties na ata ang edad."Thank you po, have a good day po," yumuko pa ito bago nagpaalam."Kay bait na bata..." Ganoon pa rin ito makipag-usap, napaka-friendly. Mayroon pa rin pa lang mga taong hindi nagbabago through out the years ano? His physical feautures change a lot. He's more manly and tanned now. Back then he's so pale, kinabog pa ang kaputian nila ni Brim. People change ika nga nila. Sometimes, may mga feautures kang magbabago kapag lumipas ang maraming panahon sa loob man 'yan o panlabas."Hello po, saan po ang nurse's quarters po?" Salubong ko sa nurse. Naghihintay pa naman sa pagbukas ng elavator ang sinusundan niya, whay take that time to ask. Dahil kapag tapos na siyang sundan ito, dideretso na lamang siya sa quarter ng nurse. Nakalimutan niya kaninang magtanong dahil sa pagmamadaling pagsunod sa lalaki.Ang tataas ng biyas! Isang lakad lang nito mukhang tatlong hakbang na sa kaniya."Bago ka pa siguro rito, eneng?"Tumango si Sheiha, "Sa second floor, eneng. Left side, tingnan mo na lamang ang mga pangalang nakasulat sa pinto at madali mo lang iyong mahahanap."Sakto namang pagkatapos ni manang ay siya namang pagbukas ng pinto ng elevator. Magalang siyang nagpasalamat at nagpaalam.Sinuot niya ang face mask na siyang dapat mayroon silang lahat. Isa iyon sa mga requirements nila. Silang dalawa lang ang nasa loob ng elevator. Ang tahimik ng paligid, tanging maririnig lang na tunog ay ang papataas na elevator. "Ang tahimik naman dito. Suggest ko nga kay Andrius na lagyan 'to ng speaker for music," basag ng lalaki sa katahimikan bago bumaling sa kaniya. "Hi, nurse na maganda.""Hello, sayo..." bati ni Shieha pabalik.Paano naman nito nalaman na maganda siya kahit nakasuot siya ng mask? Ang lalaki talagang ito, hanggang ngayon ay smooth talker pa rin, napakabolero. Magsasalita na sana ang lalaki ngunit bumukas na ang elevator and it save Sheiha's ass. "Bye, nurse ganda," kumaway ito bago tumalikod.She sighed in relief dahil kapag nagtagal ang pag-uusap nila kanina, baka makilala siya nito. Baka mag-insist itong tanggalin ang mask niya at baka makilala pa siya. Ang dali pa naman siya nitong maalala. Ito ang klase ng lalaking napakakulit na kailangan mo talagang gawin ang gusto nito kung hindi ay bubwesitin ka nito hanggang sa mapapayag ka talaga. Isang tao lang ang nagpapatiklop nito noon.Naglakad siya pasunod sa lalaki. Iyong hindi kahina-hinala, na para bang isa kang nurse na may errand sa floor na iyon. He finally saw the room he is looking for. He's hesitant at first but eventually knock and open the door. He stepped in and close the door but not fully.Sheiha immediately sneak on that door. Nakita niya na walang nagsasalita sa kanila. Nalaman din niya na may nurse pa la na nag-checheck pala sa pasyente. 'Kung bakit naman kasi!' ungot ng isip niya. Kung hindi lamang sana niya naisip ang kagaguhang 'yon noon, wala sana siyang masasaktan at bakit ba naman kasi naging ama pa ng kulukoy na ito ang taong 'yan. Even though it's in the past now at kahit pa sabihing kinalimutan na ang bagay at pangyayaring iyon, she knew that deep inside their heart has that broken mirror that had been left. Hindi na napu-pull out kasi wala pang nahahanap na taga-pull out.'Ako sana kaso baka masapak ako, sayang 'tong kagandahan ko.' mahanging sabi ng isip niya."How's your health?" Ang binatang lalaki ang unang bumasag sa katahimikan. "Your old man is not getting any younger, you see?" sagot nang nakahigang lalaki at tumawa ng mahina.Ang nurse naman ay tahimik na pinapalitan ang suwero ng pasyente niya. "You should take care of your health. There are things you need to face outside this room."Makahulugan ang sinabi nitong iyon and Sheiha had an idea but she dispose it. She trust that man and she also know that he couldn't do those things. "I'm expecting you to manage it."Hindi na niya narinig ang sagot nito dahil dali-dali siyang napaalis sa pintuan kasi papalabas na ang nurse. Sa hindi malamang dahilan, bigla na lamang siyang pumasok sa kaharap na kwarto. Sinarado niya ang pintuan ng nakatalikod. Nakahinga siya ng maluwag, bago humarap sa bed side ng kwarto. At ng mga panahong iyon ay hinihiling niyang kainin na lamang siya ng lupa sa kahihiyan. Nakatingin sa kaniya si doktor Andrius Lexton kasama ang isang nurse na may hawak na vegetable salad bowl, pati na rin ang pasyente."Ms. Gozon, what are you doing here?" nakakunot-noong tanong ng binatang doktor. Ang pasyenteng kaharap at nurse ay naghihintay rin sa sagot niya.'Shieha! Isip! Isip.... light bulb!' kausap niya sa sarili."Naligaw po kasi ako. Sabi po sa front desk na sa second floor po ang quarter ng nurse, left side po. Pero nanggaling na po ako roon wala po akong nakita. Pero habang naglalakad po ako, naririnig ko po kayong nagtatalo sa loob. Baka ho kailangan niyo ng tulong..." paliwanag ni Sheiha.Puno may ass, e-wala ngang tao bukod sa kaniya at sa binatang sinusundan kanina. Nilagay niya sa likuran ang dalawang kamay at pinaglalaruan ang mga daliri. Indikasyon ito na nagsisinungaling siya. Sana naman ay gumana ang naisip niyang palusot at ma-taymingan niyang sakto ang sitwasyon na kinakaharap ng doktor."First, we're in third floor-""Sa dami po ng tao kanina, akala ko po napindot ko ang two, mukhang three po 'yong napindot ko sa panel ng elevator. Natulak na po kasi ako sa hulihan..." putol niya sa doktor."Second, thank you for the concern to help but we can manage. Third and lastly, 'wag mo akong e-po dahil mas matanda ka pa sa'kin ng ilang taon, manang."Third Person's POVNawindang ata ang isipan ni Sheiha sa narinig. Tinawag ba naman siyang manang ng crush niya? Total turn off na 'yon para sa kaniya kaya ex-crush na niya ito ngayon. Napakatanda niya bang tingnan? Hah?! Marami ngang nagsasabi na mas bata siya tingnan kaysa sa eksaktong edad niya. May sira ata ang mata ng binatang kaharap at kailangan ng palitan, lumalabo na e."Ikaw ba iyong tumulong sa'kin? Kahit nahihirapan ako ng mga panahong iyon ay hindi pa naman lumalabo ang aking paningin," nakangiting ani ng matanda.Naalala nga niya ito. Lumapit si Sheiha sa matanda ng palapitin siya nito. Hindi niya pinansin ang doktor na nagtawag kanina sa kaniya ng manang. Nababanas pa rin siya hanggang ngayon.'Mamaya ka sa'kin, matitikman mo ang ganti ng isang api!' galit na ani ng isip niya."Ikaw po ba 'yon, lolo? Makakalimutin po kasi ako, hindi ko na maalala..." ngiting sabi ni S
Third Person's POVWala sa mood si Sheiha habang pinaglalaruan ang pagkain na nasa harapan niya. Break time na nila ngunit sa halip ay kumain para may lakas siya mamaya sa trabaho ay ito ang kaniyang ginagawa."Hoy! Ano ba namang mukha 'yan?"Napataas ang tingin niya galing sa pagkaing pinaglalaruan."Huh?""Anong huh?" Ngumunguyang asik sa kaniya ni Sheena.Napangiwi siya dahil ang bilis kumain ng kaharap. Para bang nasa isang food eating contest kung ngumuya. Buti hindi nabubulunan ang isang 'to?"T-Tang *cough* ina!"Dali-dali niyang inabot ang tubig dito habang hinihimas ang likod nito. Sinasabi na nga ba niya, e."Magdahan-dahan ka naman sa pagkain kasi... ayan tuloy." Ina
Sheiha Fajardo's POV"Sheiha? Who's Sheiha?"Nagtatakang tanong ni Andrius kay Clinton nang mabanggit nito ang pangalang 'yon.The hell?Tiningnan ko si Clinton at pinanlakihan ng mata. Naitikom nito ang bibig at napaiwas ng tingin. Make an alibi, you idiot!"Ah-eh, siya..." tinuro niya ako.Gusto atang makatikim ng batok itong lalaking 'to! Pinapahamak ako e!"I mean, Sheena. This is Andrius, Sheena and Andrius this is Sheena."Parang tanga!Napataas ang kilay ni Andrius sa sinabi ni Clinton. Ang eksprisyon ng mukha nito ay parang sinasabing 'Sabog ata 'tong ulupong na 'to'. Gagong Clinton, pinakilala ba naman kami sa isa't isa e boss ko nga 'tong antipatikong doktor na 'to?"I already know her, Camero. I'm a
Sheiha Fajardo's POVGusto niya akong makausap?And with that, my heart is starting to beat so fast that I forgot to breath for a second. Anong kailangan niya? Nakilala ba niya ako? Bakit ko ba kasi tinanggal ang mask ko kanina! Muntik na ako kanina dahil kay Clinton, ngayon naman..."Sheena? Are you okay?" I snapped from my reverie."Huh? Ah-eh medyo hindi pa ako nakaka-recover kanina, doc. Maaari po ba akong magpahinga muna?"Totoo naman, napagod ako. Parang bigla akong nawalan ng lakas kanina, hindi lang ang katawan ko pati na rin ng isip ko."It's fine, alam kong na-trauma ka sa nangyari. Take some rest, or you can have an early leave for today."Guni-guni ko lang ata 'yon. May nakikita akong pag-aalala sa mga mata niya. Oo nga pala, normal lang naman kung mag-aalala
Third Person's POV"Bakit ka nga pala dumalaw? Akala ko busy ka ngayon? Wala ka nang inaasikaso? Wala ka ng tatrabahuin?""Kailangan talagang sunod-sunod ang tanong? Bakit? Disappointed ka dahil hindi si dok. ang maghahatid sa 'yo pauwi? New crush mo? Bakit hindi mo sabihin sa 'kin? Bakit hindi mo naikwento na lumalandi ka lang pala sa ospital? Sana sinabi mo agad na dahil sa crush mo kaya ka naging nurse na napakataliwas sa kinuha mong kurso, e... 'di sana hindi na lang kita pinigilan ano?"Napahawak si Sheiha sa sentido dahil sa sunod-sunod na tanong na iyon ng pinsan. Hindi niya ma-reached ang mga pinagsasabi nito. Ano nga ulit 'yon? Sabagay, kasalanan naman niya dahil siya ang nagsimula nito."Tama na, sumasakit ang ulo ko, Bryly."Brimme tsked, "Ayan, may pahatid-hatid pa kasing nalalaman. Sheiha, tandaan mo kung bakit ka nandoon. Saka bakit mo kasama ang Clinton na 'yon?!"&
Sheiha Fajardo's POVPalipat-lipat ang tingin ko sa dalawang taong kaharap na napakahalatang nag-iiwasan pero pilit na tinitingnan ng palihim ang isa't isa.Kumagat ako sa hawak na mansanas habang pinabaling-baling ang ulo. Ang isa ay nakahalukipkip habang nakasandal sa sofa. Ang isa naman ay nakatukod ang siko sa sandalan at doon nangalumbaba habang nagbibilang 'kuno' ng tupa sa kesame.'Anong nakain ng mga 'to?'Napangiwi ako nang pilit sinisilip ng binatang nakapangalumbaba ang dalagang hindi maipinta ang mukhang nakahalukipkip na nakasandal sa sofa.Tsk, tsk, tsk...Dahan-dahan akong tumayo para iwan sila, "Aalis...muna...ako...kasi–""Dito ka lang!"Na agad ding napabalik sa inuupuan dahil sa galit na ekspresiyon ni Brimme."Sabi ko nga, hindi ako aalis. Saka hindi ko pa tapos kainin itong appl
Sheiha Fajardo's POVDinampot ko kung ano lang ang mahawakan ng mga kamay tapos tulak na ulit sa cart. Naiinis ako. Nababanas ako. Gusto kong manuntok pero dahil mabait ako, mas magpapakabait pa ako kaya restrain lang self.Nginitian ko ang bawat taong nakakasalubong ko rito sa grocery store. Na kahit langgam ay magsisilapitan dahil sa tamis niyon. Gusto kong mambalibag ng mga paninda. Kahit isang lata lang para kahit papaano ay mawala itong inis ko.Alam naman ni Brimme na hindi ko gusto ang mag-grocery! Nakapadaming iba't ibang brand tapos kailangan ko pang mamili ng trusted. Alam kong pinaparusahan ako ng pinsan kong 'yon dahil sa ex boyfriend niyang kulukoy! Kapag ako talaga nakita ko ang jowa ko noon baka siya ang pagbuntungan ko ng galit."Miss, pinapatay niyo na po iyang fudge bar... nadudurog na po," sabi ng isang lalaking stuff.Napangiwi ako saka dahan-dahan ibinalik ang fudge
Sheiha Fajardo's POV"Doc, ano pong ginagawa niyo rito?" Nakangiting tanong ko kay Andrius na kanina pa nakakunot ang noo.Katangahan mo na naman, Sheiha! Anong meron sa tanong mong 'yan at palagi mong tinatanong? Kahit napaka-obvious naman nang sagot?Hindi naman niya narinig ang tawag ni Dane sa 'kin kanina, 'di ba? Sana hindi, dahil kapag nagkataon na narinig niya, bulilyaso lahat ng plano ko."Grocery."Napatango-tango ako saka isa-isa silang tiningnan, "Paano ba 'yan, nice meeting you all. Mauuna na ako dahil baka nag-aalburuto na ang tigre na alaga ko sa bahay.""You have a tiger on your house?!" Gulat na tanong ni Shane.Natawa ako,"Hindi naman literal na tigre, mahal.""Is it Brimme?" tanong naman ni Dane.Nakanguso akong tumango-tango. Napatango naman siya. Nagtanguan kaming d