Share
CHAPTER 32
Kaugnay na kabanata
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 33
"MANANG nasa an si Law?" Tanong ni Maxine sa katulong ni Law ng pagbuksan siya nito ng gate. Kanina pa kasi siya nagdo-doorbell at walang nagbubukas sa kaniya. "Nasa loob po si Sir Law, ma'am." "Puwede ba akong pumasok?" Gaya ng maluwag na pag tanggap sa kaniya ng mga maids ni Law noon ay ganun pa rin siya nito tinggap. "Oo naman ho. Pasok po kayo." Nilakihan nito ang pagkakabukas ng gate at pinapasok siya. Nang makarating siya sa sala, tamang-tama naman na kabababa lang ni Lenzi sa hagdanan mula sa ikalawang palapag. Nang magtama ang mga mata nila, tumikwas pataas ang kilay nito at ngumisi na parang nang-uuyam. "Maiwan ko na ho kayo, ma'am." Paalam nito. "Marami pa kasi akong gagawin." "Sige po, Manang." Aniya. Nang makaalis si na ito, umakyat siya sa hagdan, wala siyang balak na pansinin si Lenzi pero wala talaga itong balak na padaanin siya ng walang gulo dahil hinawakan pa siya nito sa braso para patigilan siya. "At saan ka pupunta?" Mataray nitong tanong.
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 34
NAGISING si Maxine sa isang maputing kapaligiran at amoy ng gamot ang nanunuot sa ilong niya. Mukhang nasa isa siyang Hospital. Sinusuri siya ng Doctor ng magmulat ang mga mata niya. "Mabuti naman ang gising ka na." Anang Doctor. Umupo siya at luminga-linga. "P-paano ako napunta rito?" Ang huli niyang naaalala ay bumunggo sang kotse niya. "May tumawag ng ambulansya dito sa Romero's Hospital Main. Mabuti nga at may nakakita sayo at may nag magandang loob." Anang Doctor at itinuro ang shoulder bag niya na nasa uluhan niya. "Yan ang mga gamit mo na nakuha ng staff namin dito sa Hospital." Ngumiti ito. "Sana walang nawawala sa gamit mo. Anyway, hindi naman masyadong malakas ang pagkakabunggo mo sa poste ng ilaw kaya huwag kang mag-alala. Nasugatan ka lang sa nuo kasi tumama iyon sa gilid ng kotse mo. Mukhang hindi mo suot ang iyong seatbelt. May nararamdaman ka bang kakaiba bukod sa sakit ng katawan iha?" "Hindi ko po alam. Wala akong maalala. Ang naalala ko lang ay ng
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 35
Para naman ma libang ang sarili, pumunta sa Mall si Maxine at nag pa-ikot-ikot. Wala naman siyang bibilhin na nasa isip niya pero dinala siya ng mga paa niya sa Department Store kung saan naroon ang mga damit pambata. Hinaplos niya ang pambinyag na damit na nasa harapan niya saka napangiti. Kung babae ang anak niya, tiyak babagay dito ang damit na 'to. Napapangiti si Maxine tuwing maiisip ang iluluwal niyang bata na dadalhin niya ng ilang buwan. Imbis na mainis ito at ipalaglag ang bata. Pakiramdam niya ay isang kabaliwan iyon. Kaya naman niyang buhayin ang bata ng magisa. Wala sa sariling hinaplos niya ang tiyan niya. "Magugustuhan din kaya ng Daddy mo ang damit na 'to?" Tanong niya at may nahulog na luha sa pisngi niya. Napapatanong siya sa sarili niya kung bakit na iisip niya pa rin si Law. Kahit na iniwan na siya nito. Mabilis niya iyong pinahid at huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili. Ayaw na muna niyang isipin si Law. Kagabi pa siya umiiyak. Mugtong-mugto
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 36
"HINDI KA okay, Maxine." Sabi ni Hera sa kaniya ng bisitahin siya nito isang araw sa condo niya habang nakaupo sila sa mahabang sofa sa sala. "Hindi ka puwedeng maging ganito, buntis ka, kung hindi pa ako bumisita hindi ka pa kakain." Tinuyo niya ang ilang butil ng luha na nalaglag sa pisngi niya. "Ayos lang ako, Hera." Huminga siya ng malalim. "I'd been trying to be okay. Pilit kong sinasabi sa sarili ko na dapat matanggap ko na si Law pagkatapos ng paliwanag niya nuong isang araw kasi nga magkakaanak na kami, pero sa tuwing kumakatok siya sa labas ng pinto ng condo ko, sa tuwing naririnig ko ang boses niya na tinatawag ang pangalan ko, ang sakit-sakit pa rin. Hindi ko pa rin siya kayang harapin." Napahikbi siya. "I'm trying so hard to forget everything and forgive, pero kahit anong pilit ko sa sarili ko, hindi ko magawa. Ang sakit-sakit pa rin at naiinis na ako sa sarili ko kasi hindi ko magawang burahin yong sakit sa puso ko." Bumuntong-hininga si Hera saka pinisil a
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 37
Tinuyo niya ang ang luha sa pisngi niya, "just give me this one and i'll give you a chance when i get back. Huwag lang ngayon, sobrang sakit pa e. Pagpahingahin mo muna yong puso ko. Alam mong minsan na akong nasaktan dahil sa kabaro mo, tapos sinaktan mo rin ako ngayon, kaya masyadong masakit kasi pinaniwala mo ako na hindi ka katulad nila." Tumiim ang bagang ni Law kapagkuwan ay hinaplos ang pisngi niya saka umatras ito. "Fine. I'll give you your space, just promise me, hindi mo ako iiwan, na babalik ka. Kasi hindi ko alam kung ano pa yung magiging rason kung bakit ako mabubuhay. Maxine." Tumango siya hanang namamalisbis ang luha sa pisngi niya. "Promise. I just neeed space, Law." Nag-iwas ng tingin si Law pero hindi nakatakas sa tingin niya ang panunubig ng mga mata nito. "Maghihintay ako, Maxine." Wika nito bago umalis ng nakakuyom ang kamao. Siya naman ay pumasok sa condo niya at isinara ang pinto saka napasandal do'n at napadaosdos ng upo sa sahig habang yakap niy
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 38
Ang isa ay nadurog dahil siguro sa pagkaipit ng maaksidente siya. Kailangan pa natin siyang obserbahan kapag nagising siya. Hopefully, magising siya in forty eight hours, or else, baka mag slip siya into a coma. And it would be very difficult for Mr. Del Fierro to walk again, but if he will be patient, regular therapy can help him. Pero hindi ko masasabi kong hanggang kailan aabutin ng therapy bago siya makalakad." Bumagsak ang balikat niya. "Pero okay lang siya diba?" Tumango ito. "If okay means being alive in a wheelcheer, then yes, he'll be okay." Para siyang pinagbagsakan ng langit at lupa. "S-salamat po, Doc." "Sige, aalis na ako. May kailangan pa akong puntahang ibang pasyente. Kung gusto mong makita si Mr. Del Fierro, nasa ICU siya ngayon." Nakahinga ng maluwag kahit papaano si Maxine. Alam nitong mahihirapan si Law sa sitwasyon sa oras na magising ito. Pero ipinangako niya na aalagaan at hindi na niya ito iiwan kailanman. Tumango siya saka mabigat ang dibdib n
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 39
Mabilis itong tumango saka napangiwi at napa-igik. "F*ck. Ang sakit." Nilukob siya ng pag-aalala. "Wait… stay still tatawagin ko si Doc." Tumakbo siya palabas ng ICU saka lumapit sa Nurse Station. "Si Law..." hinihingal siya, "ang pasyente ko... gising na." Nang marinig ng Nurse ang sinabi niya, kaagad ang mga itong pumasok sa ICU, ang isa naman ay nagpa-iwan para tawagan ang Doctor ni Law. Siya naman ay kaagad na bumalik sa tabi ni Law. "Maxine..." naabutan niya si Law na panay ang tawag sa pangalan niya. Hinawakan niya ang kamay nito saka hinalikan ang likod niton. "Nandito lang ako. Hindi ako aalis. Hindi kita iiwan." Hindi umimik si Law, basta nakatitig lang ito sa kaniya habang sinusuri ito ng mga Nurse na naroon. Hindi nito inalis ang mga mata sa kaniya kahit na dumating na ang Doctor. "Mr.Del Fierro," tawag ng Doctor sa atensiyon ni Law na nakatuon lang sa kaniya. "May I have your attention, please?" Napakurap-kurap si Law saka dahan-dahang tuming
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 40
“F*ck…” sunod-sunod na daing ni Law habang gumigiling si Maxine sa ibabaw niya. Isang buwan ang nakalipas at nakakita na ang dalawa ng improvement sa paa ni Law. Nakakalakad na ito ng paunti-unti gamit ang saklay at ang sabi nito ay nararamdaman na niya ang kaniyang binti na dati ay hindi. “Baby, you’re really good.” Anito sa dalaga at hinaplos ang tiyan nito. “The bumps are growing.” Biro ni Maxine habang nagbaba’t taas sa kaniyang soon to be husband. “F*ck Maxine, you still beautiful kahit na babae ang anak natin.” Inirapan siya nito at mas binilisan pa ang paggalaw. “Syempre naman. Never akong pumanget Law.” Bahagyang na tawa si Law sa pagirap ng kaniyang soon to be wife. “Mukang mas mapapabilis ang pag galing ko dahil sa ginagawa mo” aniya. Naramdaman ni Law ang kasikipan ng dalaga habang naglalabas masok siya sa kalooban nito. Madulas at mainit ang bawat pasok niya sa loob nito. “Dapat talaga gumaling ka na. Damn ahh… I…” Naramdaman ni Law na malapit ng la
Pinakabagong kabanata
