Chapter 8
Breakfast
Kinabukasan ay mabilis akong lumabas ng kwarto para kumain ng breakfast. Tumawag si mommy kagabi pero agad ding naputol ang tawag dahil may meeting pa pala sila.
I understand them also because it isn’t easy to handle a rising company. Gustong gustong magkaroon ng mga magulang ko ng sarili nilang kumpanya na unti-unti ng natutupad ngayon kaya naman mas ginagawa ko ang lahat para intindihan sila. Although that means that they will be gone from my side. Para din naman sa pamilya namin ‘yon so I don’t know if where I should be mad of.
Kagabi din ay nagpaalam na ako sa adviser ko na aabsent ako for straight one week. B’yernes kahapon kaya sa darating na lunes hanggang b’yernes ay aasahan na nilang wala ako sa mga klase nila. They asked me why. Kung may sakit ba daw ako o may mahalagang pupuntahan? I told Sir Mario that I have to do important things.
Pumaya
Chapter 9WeakPagkatapos mag-umagahan ay napagpasyahan kong kausapin si Tay Karding para masamahan kami sa pamamasyal ni Leiton. Panay ang pangungulit ni Leiton sa akin at ang gusto pa niya ay mag commute na lang kami.“Hindi nga pwede kasi baka ma holdap tayo.” usal ko na inilingan niya.Kanina pa siya gan’yan. Kahit sinabi kong delikado ang mag commute ay pilit pa rin niyang pinipilit na mag commute na lang daw kami.“Bakit ba ang kulit kulit mo? How many times do I have to tell you that it’s way dangerous commuting! Mukha ka pa namang mamahalin, baka mamaya bigla ka na lang mawala sa tabi ko so stop complaining and just follow what I will tell you, okay?!” I almost shouted it to him.Kainis kaya! Natigilan din naman siya nang sabihin ko ‘yun. Hindi ko na lang siya pinansin at ang mga tao sa baba ng hagdanan na mga nakatingin at nakangiti sa pagtatalo namin. Nilampasan ko sil
Chapter 10Hands“Are we going to be in silent mode the whole day?” nagpatuloy lang ako sa paglalakad at hindi na sinagot pa si Leiton.Pinili kong magdesisyon na lang mag-isa at hindi na siya tanungin pa dahil baka kung anu-ano lang naman ang sabihin niya. Wala na rin naman na akong oras para makipagtalo pa sa kan’ya.Hindi ata talaga ako masasanay sa ugali niya. Kanina lang ay humingi siya ng pasensya pero ngayon ay gumagawa na naman siya ng kakulitan.Really...He’s damn annoying!Yung feeling na ang sarap niyang iligaw ng lugar para hindi na makapanggulo sa akin. Yung feeling na para bang pinarurusahan ako dahil sa pagiging ganiyan at paglabas ng ugali niya!Did my hands really meant making a character like him? Damn?“‘Wag ka na nga lang maingay. Just follow me and let me decide what we’ll do.”
Chapter 11FineHindi ko alam kung paano ako nakakangiti sa kabila ng sigawan sa loob nitong horror house.“Hala. Ay matakot naman kayo sa amin. Nasa horror house na nga kayo, naglalandian pa rin?” the lady in her white lady costume whispered to us.Natawa si Leiton at saka umiling iling. Hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis.Bakit kailangan nilang mangialam sa gusto naming gawin? Can’t they just do their job and ignore us? Manakot na lang sila d’yan.“Ano ba ‘yan! Nakakawalang gana naman! Pati sa horror house, naglalandian!” I heard it from a lady who’s wearing a ripped clothes. Makapal ang make up niya at nakakatakot kaso paano naman ako matatakot kung katabi ko si Leiton na halos pagtawanan ang mga nakikitang tao rito sa loob?Pati tuloy ako ay nahahawa
Chapter 12GomeMatapos ang isa pang araw na pananatili ni Leiton sa bahay namin at sa mundong hindi siya pamilyar ay pinakiusapan niya na akong ibalik siya sa kung saan man siya nararapat. Tinotoo nga niya ang sinabi niyamg sisirain niya ang buong lingo ko.I told Sir Mario that I won’t attend to any classes for a week. But ended up. Lunes pa lang ay nagpumilit na si Wayne na umalis. Nasira tuloy ay buong lingo ko dahil sa ginawa niya.Papasok sana ako nang araw ng martes pero tinuloy tuloy ko na lang din.Naaalala ko pa kung paano siya nakiusap sa akin na ibalik na siya sa kung saan siya talaga dapat. I didn’t complain anymore and just did what he wanted me to do. Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras para gumawa ng isang argumento. I also don’t want Leiton to think that I’m enjoying his stay.He’s told me too that I should control myself... Maybe from being a
Chapter 13FriendMatapos maisuot ang hoodie jacket na ipinatong sa akin ni Zarren ay agad akong tumayo sa pagkakaupo ko.I let out a long sigh before walking alone. Wala na ang basa sa pisngi ko pero hindi ko pa rin maiwasang hindi mangilid ang luha ko.Kapag alam kong papatak muli iyon ay inuunahan ko ng punasan para hindi malaglag. Pero tuwing ginagawa ko iyon ay mas lalo lang akong naiiyak.Inis akong ngumuso bago sunod sunod na pinunasan ang mga luhang pumapatak sa pisngi ko.Malaki ang jacket ni Zarren sa akin kaya naman naitago non ang mga kamay ko. Hanggang hita ko rin iyon. Ngumiwi ako habang pinupunasan ang mukha ko gamit ang laylayan ng manggas ng jacket niya.I cried once again when I smelled his perfume. Pakiramdam ko ay pinapatay ako ng amoy. It feels like his jacket and his perfume are torturing me. At ilang mura na ata ang nasabi ko habang tuloy tuloy pa rin ang pag
Chapter 14UnsaidI yawned after waking up to a long sleep. Kinusot ko ang mga mata ko at saka bumangon at naupo sa kama. I smiled sweetly when I saw that it’s still dark outside.Nang mapatingin ako sa alarm clock ay nakita kong alas dos y media pa lang ng madaling araw.Agad akong bumangon at kumuha ng sweater sa closet at saka isinuot iyon. I unlocked my veranda and went out.Kahit naka sweater ay ramdam ko pa rin ang lamig ng hangin sa madaling araw. Natanaw ko ang mga iilang bukas na ilaw sa may gilid ng bahay. Puro puno naman ang nakikita ko sa harap ko ngayon.The trees are dancing as the wind blew cold winds. Napangiti ako at saka naupo sa isa sa mga upuan doon at niyakap ang sarili. I smiled and look at the sky. Madilim iyon at marami pa ring bituin. The moon is still visible right now. Syempre dahil madaling araw pa naman.Napag-isip isip k
Chapter 15Met“Basta kapag may nang-away sa’yo rito. Tell your teacher immediately huh? Always remember what we told you, alright?” si mommy habang ibinibigay sa akin ang backpack ko. I rolled my eyes in annoyance.Pinagtitinginan na kami ng ibang mga estudyante rito.“Mom, I‘m already in my 7th grade. ‘wag na kayong mag-alala. I can handle myself and I know what to do in every situation I will encounter. Umuwi na po kayo.” I softly kissed her cheeks.Pasimple kong tiningnan si daddy na tumango sa akin at kumindat. Maybe he realized how overreacting mom was.Malaki na kaya ako. I can handle myself alone. I can do everything on my own. Besides, I have teachers to interact with. Siguradong mas matututo pa ako sa mas maraming bagay.“Are you sure? Pwede namang mamaya na lang kami umalis ng daddy mo. We can be here for you--” I heaved a sigh and shook my head.Nginusua
Chapter 16Feelings“Uy, samahan mo ‘ko.” I twisted my lips while looking at Zarren. Nilingon niya ako bago pinagtaasan ng isang kilay.“Saan ba?” tanong niya. Ngumuso ako at nilingon ang teacher naming napatingin sa likod kung nasaan kami ni Zarren kaya umakto akong nakikinig. “Kung tungkol sa pagkain ‘yan, mamaya na. Kapag tayo nahuli ni Ma’am Belen. Pagsasagutin tayo ng math niyan sa harapan. Yari ka.” pananakot niya pero inirapan ko lang naman siya.“Pake ko? Lagi naman akong nakakasagot sa kanya e. Kailan ba ‘ko nagkamali sa mga math equations? Hello, may tutor kaya ‘to.” proud na usal ko na ikinatawa niya.Totoo naman na halos tuwing may pasok ay nakakapagsagot ako sa blackboard dahil palagi akong tinatawag ni Ma’am Belen. She’s really testing my skills in her subject. Ako naman, solve ng solve sa blackboard dahil todo support ang tutor kong si Zarren din naman.“Gutom na talaga ‘ko e.